Voor de eeuwigheid
(Seun Records 007)
Jankobus Seunnenga heeft na zijn periode met Pigmeat al veel albums op de markt gebracht die een combinatie vormen van luim, ernst, luisterlied en allerhande dichtvormen. Soms deed hij dat in samenwerking met Dick Vestdijk (de zoon van Simon Vestdijk), die ook op Voor de eeuwigheid in één track op viool te horen is. Voor negen van de twaalf liederen op de cd verzorgde Seunnenga zowel de tekst als de muziek. In twee gevallen maakte hij muziek bij teksten van door mij zeer gewaardeerde grootheden: Willem van Iependaal (Het pooiertje) en Lévi Weemoedt (Flora & trauma, overigens slechts vier regels lang). De ‘enige echte cover’ is die van J.H. Speenhoff’s Ome Hein is dood.
De charme van Jankobus Seunnenga’s liedjes is dat ze niet gelikt zijn, of overgeproduceerd. Het klinkt gewoon zoals je ‘m op een podium kunt zien: dichtbij, enthousiast en bevlogen. Het geeft er een fijne lichtheid aan, die zeker in dit geval goed van pas komt: het overheersende thema van Voor de eeuwigheid is de dood. De titel Verstrooide infiltrant moet je dus letterlijk nemen. Niet alleen de toverstaf van Klaas is stijf, hijzelf ook. Jan zijn begrafenis is een in memoriam van de hand van de overledene zelf. Voor Isabel maakt Jankobus (als tekstschrijver) ruzie met Petrus aan de hemelpoort.
Voor de eeuwigheid is door Seunnenga thuis opgenomen. Hij gebruikte een half dozijn instrumenten om de liederen vorm te geven, zoals mandoline, banjo, melodica en ukelele. Hier en daar voegden anderen wat toe. Naast de reeds genoemde Dick Vestdijk zijn dat ’s mans naasten Sjoukje Bloem (melodica, zang) en Ika Seunnenga (zang).
Website: www.seun.nl
