Joanne McIver & Christophe Sauniere – Canty

Canty
(Buda Musiques 860348)

McIver en Sauniere draaien inmiddels al heel wat jaartjes mee en elk album laat weer een voortgaande ontwikkeling zien. Bevatte de voorganger mede dankzij producer Alain Genty wat experimentele geluidscollages, de titel van het huidige album Canty verklapt veel. Niet de instrumentalen op doedelzak, fluiten en harp, maar songs staan centraal.
Die worden afwisselend, soms zelfs in één lied, gezongen in het Schots-Engels en in het Gaelic. Daarbij zijn alle composities van eigen hand. McIver blijkt een prima vocaliste te zijn. Al in het openingsnummer Malcolm – over McIvers grootvader die ‘emigreert’ van Lewis naar Arran – word je gegrepen door de enerzijds melancholie en anderzijds het wat jazzy karakter die besloten ligt in de uitvoeringen en de muziek van het duo.
Dat weemoedige gevoel wordt versterkt door een strijkkwartet, echter subtiel en effectief ingezet. Op drie nummers wordt dit recept herhaald. Meestal is het Sauniere die de hoofdbegeleiding voor zijn rekening neemt. Hij blijft een verbazingwekkende harpist.  De fluiten en doedelzakken komen veel minder naar voren op dit album. Daar staat tegenover het knappe inschakelen van gastmusici. Het strijkkwartet is al vermeld en op enkele tracks is er een koperkwartet dat heerlijk interfereert met de fluiten van McIver.
Lekker swingend en jazzy is het intermezzo in Betsy Miller. Verder nog bijdragen van accordeon, contra- en elektrische bas. Naast de schitterend doordachte arrangementen hebben de liederen ook nog inhoud met een maatschappelijke betrokkenheid. Twee opmerkelijke tracks tenslotte: in Whisky galore ontaart het typische staccato walkingsong ritme in een fraaie improvisatie met het koperkwartet in de hoofdrol. Over assimilatie gesproken… De instrumentale slotmelodie Coire Fhionn Lochan zou zo de soundtrack van een fraaie film kunnen worden met de krachtige en knap progressieve dynamiek, waarbij harp, scottish smallpipes en het strijk- en koperkwartet naar een mooie climax toewerken.
Als topic kies ik toch voor het catchy Song of destiny. Een pakkend ritme, afwisselde intermezzi met fluit en pipes, een herhalende riff en de lekker knorrende bas van Genty. (Op internet circuleert er overigens een hedendaagse mix met een zekere hitpotentie – MR).  Meesterwerkje deze Canty!

Scroll naar boven