John Dear Mowing Club – John Dear Mowing Club


Door Luther Zevenbergen

 

John Dear Mowing Club
(Hazelwood Music HAZ‭ ‬051)

Toen ik de cd van John Dear Mowing Club in handen kreeg dacht ik eerst dat het debuut van een nieuwe band was.‭ ‬Maar bij het openen van het hoesje zag ik al snel de naam van Melle de Boer prijken.‭ ‬Was de voormalig zanger van Smutfish solo gegaan,‭ ‬of was hij een nieuwe band gestart‭?

Nee hoor,‭ ‬gewoon een naamwisseling.‭ ‬Na twee goed ontvangen cd’s was de songschrijver van mening dat de naam niet meer bij de muziek paste.‭ ‬Van een overdaad aan marketing-denken kun je hem alvast niet beschuldigen.‭
Toch heeft hij een punt.‭ ‬Smutfish was goed,‭ ‬de optredens bij tijd en wijlen sensationeel,‭ ‬maar het was soms nog wat timide.‭ ‬John Dear Mowing Club kent geen schroom meer.‭ ‬Ze durven stevig uit te pakken zoals in de country-rocker‭ ‬’The first time I heard Townes singing’.‭ ‬Maar wisselen dat even makkelijk af met ingetogen kippenvel-momenten zoals‭ ‬’Broken TV’.‭ ‬Melle,‭ ‬wiens stem in het verleden nogal eens zeurderig kon worden na een aantal nummers,‭ ‬heeft duidelijk meer kleuren aan zijn vocale palet toegevoegd.‭ ‬Ook de band als geheel heeft aan kracht gewonnen.‭ ‬Op zulke momenten hoor je‭ “‬on-Nederlands goed‭” ‬te roepen.‭ ‬Maar waarom zou er ook geen goede americana uit de polder kunnen komen‭? ‬Met dit tweede debuut begint de groep giganten van de donkere country,‭ ‬zoals Richard Buckner,‭ ‬serieus naar de kroon te steken.

Scroll naar boven