Te veel martelaren
(Geen catalogusnummer, )
Jos de Rooij is een oudgediende in het folkcircuit. Ooit maakte hij deel uit van de Amsterdamse groep Naatje Brandhout Band (waarvan ook een lp uitkwam), maar de meeste bekendheid vergaarde hij met zijn meezingavonden op de Zeedijk en met het decennia lang spelen van muziek in het winkelcentrum van Amsterdam-Noord. Jos had nooit de behoefte om een cd uit te brengen, maar toen hij na lang aandringen hieraan toegaf, kreeg hij de smaak te pakken. Na in 2010 een cd te hebben gemaakt met louter vertalingen van werk van Tom Paxton, is er nu een cd met vertaald werk van onder meer Phil Ochs, Bertold Brecht, Reinhard Mey en Malvina Reynolds. Jos maakte de cd helemaal in zijn eentje. Daar was een directe aanleiding voor. Zijn muzikale maat Ruud de Jonker, die een belangrijk aandeel had in het Paxton project, overleed in oktober 2010. Jos koos er als verwerkingsproces voor om het bij dit nieuwe project helemaal bij zichzelf te houden. Naast zijn zang- en accordeonpartijen is alles als midi op de computer gezet. Dat hoor je soms. Niet alle instrumenten klinken natuurlijk. Ritmisch gezien wringt het wel eens. Maar vaker klinkt het aanstekelijk.
Jos kiest er voor om nogal letterlijk te vertalen, meestal het idioom van het origineel volgend. Dat levert niet altijd soepel Nederlands op. Jos heeft ook niet bepaald de makkelijkste teksten onder handen genomen. Wel ben ik blij dat eindelijk eens iemand Phil Ochs heeft omgezet. Ik ken eigenlijk in het Nederlands alleen de vertaling die Ernst van Altena maakte van There but for fortune, opgenomen door Corry Brokken. Verrassend is juist weer dat de teksten van Reinhard Mey veel inhoudelijker blijken te zijn dan je op basis van zijn hitparade successen zou vermoeden. En een opvallende (goede) keuze is om Paul Simon’s Richard Corey om te zetten in Sjoerd Kooistra.
Het prachtige hoesje is van de hand van David de Rooij, inderdaad de zoon van.
