Joy Kills Sorrow – Darkness sure becomes this city

Darkness sure becomes this city
(Signature sound SIG 2027 / Munich)

Gitaar, mandoline, bas en banjo: ze vormen vaak de basisbezetting van een doorsnee bluegrass groep. Joy kills sorrow is in de verste verte geen doorsnee, in geen enkel opzicht conservatief, nergens verzadigd. Joys kills sorrow is het allerbeste wat de serieuze, vooral songgerichte country of Americana ons op dit moment te bieden heeft. Zangeres Emma Beaton heeft een stemgeluid dat klagend, ontroerend en gelijkertijd meeslepend is. Bassiste Bridget Kearney beroert de grote bas met een vrije jazzy benadering en zorgt voor lekkere vette, maar nergens opdringerige loopjes. Matthew Arcara is een zeer gedegen gitarist, die weet wat begeleiden is en niet de macho op de snaren uithangt door vingerstruikelende soli te produceren. Banjospeler Wesley Corbett speelt eerder subtiel en ingetogen dan extravert en knallend, terwijl Jacob Jolliff de fijnafwerking op mandoline verzorgt. En tja, als ze dan dicht in de buurt komen van wat we conventioneel noemen, zoals in Send me a letter, goh, wat spettert er dan een energie, beleving en blijmoedigheid uit. Joy kills sorrow zou je de minimalisten van de nieuwe ‘countrygrass’ kunnen noemen. Liever een noot te weinig om de expressie nog meer tot zijn recht te laten komen, dan een noot te veel in overdaad. Hoe heerlijk klinkt dan een tearjacker als Thinking of you and much met die fraaie snikkende stem van Beaton. Darkness sure becomes this city verveelt geen moment. Eerder is er de continue aantrekkingskracht vanwege nooit opgedrongen, maar spontane of juist resoluut doordachte muzikale vondsten. Een break waar niet verwacht, een tempowisseling, een instrumentele variant, een schielijke improvisatie, een verdekt toegepaste jazzy uitwerking. En dat met louter eigen(tijdse) composities, songs met hoofdzakelijk mid- en slow tempo, waarbij er telkens die ongelooflijke drive is die anders doet vermoeden. Met Joy Kills Sorrow weet je nu wat met ‘The evolving tradition’ of ‘beyond tradition’ wordt bedoeld. Het verleden herleeft op een eigen manier in het heden met dit Bostonse kwintet. Hoogstaande folk met beide benen op de grond!

Scroll naar boven