Hiri
(Elkar 725)
De diatonische accordeon-speler Kepa Junkera behoort al jaren tot de top van de Baskische muziek. In zijn jonge jaren maakte hij deel uit van de folkrock formatie Oskorri. Inmiddels is hij al vele jaren actief met diverse soloprojecten.
Aan zijn nieuwste werk Hiri heeft hij twee jaar gewerkt en net als de cd die voor zijn grote doorbraak zorgde, Bilbao 00.00h, kent ook Hiri een grote groep gastmuzikanten. Een aantal zijn nog voor de hand liggend, zoals de zangeres Mercedes Peon, de gaita- en fluitspeler Xos manuel Budino en draailier-speler Gilles Chabenat. Veel minder voor de hand liggend is de rol van Andy Narell op steel drum, die samen met percussionist Glen Velez voor de broodnodige afwisseling zorgt op het doordringende geluid van de Txalaparta. Het grote verschil met Bilbao 00.00h is dat de gasten nu veel meer opgaan in het geheel en minder een eigen stempel op de nummers drukken. Je ziet in het boekje staan dat Chabenat aan de lier draait, maar het valt niet altijd mee zijn bijdrage uit de klankenstroom te onderscheiden. Junkera vermengd stijlen en ritmes met speelsgemak en toch blijft zijn eigen geluid behouden. Ondanks dat Hiri bij vlagen bevlogen muziek laat horen, denk ik dat er meer in had gezeten. Het lijkt alsof Junkera een beetje verstrikt is geraakt in alle mogelijkheden die hij voorhanden had. Hierdoor is hij vergeten dat minder juist meer kan zijn. De muziek is soms bombastisch en het gevoel blijft zich opdringen dat er perse teveel ideen in de muziek gestopt moesten worden. Ik denk dat Junkera mij meer had kunnen bekoren als hij voor wat soberheid had gekozen. Door bijvoorbeeld een idee goed uit te werken in plaats van drie verschillende ideeën in één lied te willen stoppen. Bij vlagen geniet ik van Hiri, maar vaker verlang ik ernaar om Bilbao 00.00h nog maar eens op te zetten.
