 |
Pour un petit bonheur posthume
(Spocus Records SR 1105 / AMG Records Benelux)
Voor de vierde keer al verschijnt van Koen De Cauter een cd, volledig gewijd aan het werk van Georges Brassens. De dertigste verjaardag van diens overlijden was daar het geschikte moment voor. Nog meer dan bij de vorige cd’s laat De Cauter hier horen hoezeer hij het œuvre van de grote chansonnier kent en aanvoelt. De Cauter speelt niet na, hij doorleeft het en bewerkt het op zijn manier. Dat doet hij samen met zijn drie muzikale zonen. Op de instrumentale versie van La femme d’Hector bereikt dit familieorkest een bijzonder hoog niveau. De inbreng van enkele bevriende muzikanten tilt die cd naar een nog hoger niveau. De instrumentale versie van Jeanne, samen met Rony Verbiest op accordeon en Koen op sopraansax is wondermooi. Fapy Lafertin zorgt voor een bijzondere gitaarversiering bij Je me suis fait tout petit. Le Bistrot wordt gezongen met uitsluitend een percussiebegeleiding door Frederik Van den Berghe. Wat een verrassing! En Pauvre Martin, gezongen door Koen, Tcha Limberger, Herlinde Ghekiere en Sarah D’hondt is een pareltje.
Koen De Cauter schreef voor deze cd ook zelf enkele brassensiaanse melodieën op teksten die Brassens achterliet. Le progrès is een tekst van Brassens zelf, Le gant een deel van een gedicht van Sully Prud’homme. Brassens had in de dichtbundel aantekeningen aangebracht om van de langere tekst Fort en thème een chanson te maken met Le gant als titel. De Cauter heeft die taak nu volbracht. Het beluisteren van de cd is een ruim uur echt genieten van Brassens én van De Cauter.
Ik heb de cd meermaals beluisterd om zeker te zijn dat mijn eerste indruk de goede was. En ja: deze cd is de mooiste hommage aan Brassens die ik in de voorbije dertig jaar hoorde.
