Kate Macleod
Uranium Maiden
(https://www.katemacleod.com)
Uranium maiden is een dubbelalbum met een elektrisch en een akoestisch deel, zonder overlap in de songs. Zeventien songs passeren de revue en laten de diversiteit van Kate Macleod horen. Zo zijn er vier instrumentale werken waarop haar fiddlespel op de voorgrond staat. MacLeod schrijft thematische songs en laat zich voornamelijk inspireren door het landschap en historische karakters uit de staat Utah, waar ze nu geruime tijd woont. Maar liefst zes jaar trok ze uit om dit album bij elkaar te spelen en te schrijven, en het is dan ook een grootse traktatie. Niet alleen voor luisteraars, maar ook voor optredende americanamuzikanten, want het zal niet de laatste keer zijn dat songs van MacLeod in het repertoire van anderen wordt opgenomen. In het totaal werkten 22 muzikanten, waaronder Tim O’Brien, mee aan dit grootste project. Met een stem die in de buurt komt van Mary Black en Rosanne Cash weet ze de luisteraar prima te vermaken met degelijke songs en spraakmakende arrangementen.
George Ensle
Be a better me
(PuffBunny Records PB 0721)
De Texaanse verhalenverteller en songwriter George Ensle maakte de opkomst van Guy Clark en Townes van Zandt mee, eind jaren zestig/begin jaren zeventig van de vorige eeuw. Ensle speelde regelmatig met deze helden samen, en zo ontwikkelde hij een songwriterstijl die in de buurt van Guy Clark komt. Ensle nam een aantal albums op, maar deze nieuweling is een cd met een beduidend professionelere aanpak. Ensle heeft een subtiele stem, speelt gitaar en piano. Op Be a better me wordt hij door een groep muzikanten bijgestaan die onder andere resonator, dobro, contrabas, cello en viool spelen. Tien nieuwe songs passeren de revue, waaronder een eerbetoon aan Blaze Foley. De elfde song is een traditionele klassieker, Down by the river side, die het ongetwijfeld goed zal doen als een live-toegift. Een album dat zeker de moeite waard is!
Benter Holler
Journeyman songs
(https://www.bantyholler.com)
Het klinkt alsof het rechtstreeks uit een afgelegen dorp in het zuiden van de VS komt, het tweetal komt echter uit Den Haag. Althans, Neile H. Coe III komt uit Chicago, en woont sinds zijn tienerjaren in Den Haag, waar hij in contact kwam met de muziek van onder andere Hank Williams en Chuck Berry. In diverse samenstellingen werkte hij onder de naam Banty Holler aan fraaie degelijke folk, country en bluesgerichte muziek. Journeyman songs is het eerste volwaardige album, en dat nam hij op met dobro- en lapsteelspeler Gijsbert Diteweg. Met een paar gasten wordt een rauw en degelijk album afgeleverd, een heerlijke sounds zoals je graag de rootsmuziek uit Amerika wil horen!
Arlan Feiles
Blame Me
(Lucky Dice Music, Not/Pop Records)
Songsmid Arlan Feiles is een muzikale alleskunner, een virtuoze multi-instrumentalist die vrijwel alle instrumenten op dit zevende album zelf heeft ingespeeld. Deze moderne Bob Dylan laat negen eigen songs en twee covers horen, waarvan Dylan’s Make you feel my love de bekendste is, hier zonder pretenties gespeeld alsof je in een pianobar vertoeft. Het zou niet direct mijn eerste cover-keuze zijn, maar deze versie geeft als voorbode de er op volgende song Sante Cecilia en mooi donker rondje, en dat levert het mooiste moment van dit album op. Ook Something for nothing en I’m in the dark zijn juweeltjes. Blame me klinkt luchtiger dan voorgaand werk. Ondanks het feit dat Feiles alle kanten op gaat, blijft hij de luisteraar vast houden tot de laatste noot.
Old Salt
Live in Room 13
(www.oldsalt.us)
Old Salt voegt zout en kruiden toe aan een aantal klassiekers die eigenlijk wel al uitgemolken zijn. Nobody knows you when you’re down and out en St james infirmary blues krijgen ondanks dat een nieuw leven in de live-versie van Old Salt. De Gentse formatie nam een vijftal werkjes op in Room 13, en dat klinkt verre van verkeerd. In een akoestische americana-setting speelt het viertal de songs live in, zoals ze ook op het podium klinken. De band rond banjospeler/leadzanger Dan Wall bestaat verder uit violiste Lotte Remmen, contrabassiste Lara Rosseel en gitarist Johannes Wannyn. Allen beschikken over een degelijke zangstem, die een zeer fraaie a-capella versie van Grey Funnel Line oplevert. Deze EP vraagt zeker om meer!
Trout Fishing In America
Safe House
(Eigen beheer, www.troutmusic.com)
Keith Grimwood en Ezra Idlet spelen al ruim vijfenveertig jaar samen en behoren onderhand tot het interieur van de americana. De heren op leeftijd die al van alles hebben meegemaakt, ontwikkelden een cynische doch humoristische kijk op het leven, en dat wordt weerspiegelt in de songteksten. Vernoemd naar de novelle van Richard Brautigan heeft het tweetal heel wat muziek bij elkaar geschreven. Beiden spelen meerdere akoestische instrumenten waaronder gitaren, banjo, contrabas en fiddle. Grimwood en Idlet maakten sinds 1979 een boel albums in eigen beheer, al dan niet met grotere bezettingen. Het duo-album Safe House komt voort uit de Covid-lockdowns, naar eigen zeggen de langste periode uit hun vriendschap dat de mannen elkaar niet gezien hebben. Toen het allemaal weer ‘mocht’ hebben Grimwood en Idlet het dertien songs tellende album bij elkaar geschreven en vastgelegd. Leun achterover en geniet van vermakelijke akoestische americana!
