 |
Ajan Peili
(Kosmos 005)
Het uit het Finse Turka afkomstige Kosmos is aan haar vijfde album toe. Het vijftal produceert een eigen progressieve symfonische folk. De ene keer, zoals op debuut Tarinoita Voimasta, wat meer akoestisch en folkgerelateerd, de andere keer meer symfonisch met wat zeventiger jaren psychedelische elementen. Maar telkens komen al die elementen bijeen en levert een heel eigen sound op.
Ogenschijnlijk zijn de liedjes, gezongen in het Fins door Paivi Kylmänen (met Engelse vertaling meegeleverd) eenvoudig. De teksten gaan over wat tekstschrijver Olli Valtonen noemt ‘de andere realiteit’. Bovennatuurlijk, natuur, het magische en mythische, het ongrijpbare. Behalve de teksten heeft toch ook de melodie meerwaarde. Het zijn vooral vlotte, lopende melodieën. De invulling is subtiel, maar essentieel en sterk. Naast de standaardbezetting (gitaar, bas, drums, keyboards) voegt de formatie viool en hier en daar miniem xylofoon en sax toe, zoals in de ballad Salainen oppi.
De symfonische progressie komt sterk naar voren in Jatkuvuus, middels soundtrack-achtige en onheilspellende klanken met de mellotron. De slottrack Minä Olen herbergt in de bijna 12 minuten alle ingrediënten uit de Kosmos keuken: een lieflijke ballad met mellotron en akoestische gitaar ontwikkelt zich tot progrock, met gillende en spacy gitaren tot een enigszins gothic outro.
Laat je niet weerhouden, want Kosmos heeft meer te bieden dan dat je mogelijk op het eerste gehoor denkt. Prima product wederom van het Finse vijftal.
