Salattu maailma
(Kosmos 004 / Clear spot)
Het uit het Finse Turku afkomstige Kosmos blijft een verdomd interessante groep. Met hun muziek, geïnspireerd door folk, symfonische en psychedelische rock uit de zeventiger jaren, nemen ze een geheel eigen positie in. De engelachtige vocalen van zangeres Paivi Kylmänen drijven op een bed van zachte klanken. Ondanks dat er -zware- mellotronklanken aanwezig zijn op het album, hun vierde cd, ademt het toch een fris en vrolijk sfeertje uit. Openingsnummer en titeltrack Salattu maailma (a hidden world) is nog een vrij dichtgetimmerd nummer. De stevige mellotron en de dwarsfluit roepen herinneringen op aan het betere werk van The Moody Blues. In het opvolgende nummer domineren de akoestische gitaren echter in een zeer fraaie ballad. Loitsu is puur akoestisch, meer rockend doch weer met een heerlijk folky fiddlesolo in midden en eindstuk. In eerdere recensies maakte ik al de vergelijking met de beginperiode van het Britse Renaissance/Illusion en ook nu dringt die link zich in positieve zin op. Peili is wederom zo’n nummer met slechts akoestische gitaar en dwarsfluit dat zo uit de zeventiger jaren zou kunnen zijn geplukt. De resterende drie nummers zijn aanzienlijk langer van speelduur en steviger. Tuuli is een waar muzikaal epos met een psychedelisch intro dat uitmondt in een akoestische folkrocksong. Uni is de meest experimentele track: een muzikaal hoorspel in optima forma. Slottrack Takaisin virtaan (Back to the stream) blinkt uit door het integreren van enkele Indiase volksinstrumenten als buddhabox en tanpura, maar krijgt later door de toevoeging van het ‘Ray Manzarek orgeltje’ een sixties retrosfeertje. In (de) Kosmos is nog voldoende ruimte voor een ontdekkingstocht!