Het Concertzender programma Folkit: Nordic Sounds van 3 juni draait geheel rond de Faeröerse violiste Angelika Nielsen. In Nederland maakten we voor het eerst met haar kennis net na de millenniumwissel toen zij vaste vervanger voor Maire Breatnach werd in Norland Wind. Met deze formatie nam zij het album Storm in a teacup op. Ook het album Nordan met Norland Wind harpist Thomas Loefke werd eerder gerecenseerd.
Nielsen is een veelzijdig muzikant. Dat blijkt wel uit de verscheidenheid aan stijlen en genres waarin zij actief is. Naast de Keltisch geïnspireerde folk speelde zij met het Faroese Symphony Orchestra, in het klassieke muziek ensemble Aldubaran en met de Faeröerse folkjazz formatie Yggdrasil. Van die formatie zijn in het programma enkele tracks met Nielsen te beluisteren, maar een overzicht en beschrijving daarvan volgt komende maand.
Als gastmuzikant is zij op talloze albums vertegenwoordigd, onder meer op die van de zanger-componist Danjal. Haar meest recente bijdrage is die aan het project Svabonio rond Jens Christian Svabo (1746 – 1824). Svoba is de eerst gekende violist van de Faeröer. Een aantal jaar geleden werden 300 van zijn melodieën teruggevonden in een nis in een oud huis. Met Svabonio werd een deel van deze melodieën nieuw leven ingeblazen.
Nog niet vermeld is haar eigen groep Kvonn. Naast Nielsen (viool) bestaat deze formatie uit bassist Mikael Blak, Sharon Weiss (blokfluit), Ivar Baerentsen (mandoline, gitaar) en Kristain Blak (piano, harmonium). De laatste drie vormen tevens de kern van de formatie Spaeleminninir en niet vreemd is dat er flink wat raakvlakken zijn met die groep. Eigentijdse en bewerkte traditionals uit de brede Scandinavische waaier. Geheel instrumentaal, maar wel met pit en ontroering gebracht.
Op het debuut Hvonn (Tutl SHD77) worden walsen en polka’s afgewisseld met jigs, reels en andere dansen. Maar ook fraaie airs, zoals het filmische Álvastakkur en het wat meer jazzy Streingir van Kristian Blak. De laatste is een duet tussen piano en viool, het gedragen Hymn to st,Magnus, een duet tussen viool en blokfluit dat verrassend fris klinkt. Het uitnodigend dansbare en vrolijke Robert’s potato picking polka sluit Hvonn uit 2007 af.
Opvolger Einglarót (Tutl SHD177) is inmiddels 7 jaar oud. Opmerkelijk is dat de opnamen minder scherp en hard klinken. Waar de blokfluit op Hvonn soms je oren pijnigt, is daar op Einglarót geen sprake van. De instrumenten klinken meer uitgebalanceerd en warmer en komen het luistergenot ten goede. Tevens lijkt er wat meer samenhang in het repertoire te zitten. De overgangen tussen de diverse typen composities zijn vloeiender. Een swingend en geïmproviseerd Het gott at dansa behoort tot de hoogtepunten, naast weer zo’n knappe pianoballad van Kristian Blak, waarin de viool van Nielsen je gevoelssprieten aan het werk zet. Zelfs het klassiek georiënteerde Mollers menuet van Jens Christian Svabo valt niet uit de toon. Sluitstuk is de heerlijk zwierende wals Dogg og Sproti, een Nielsen compositie die een remake kreeg op de cd Nordan met Thomas Loefke.