 |
La vendage
(Chat Noir)
“La Très Illustre compagnie du Chat Noir” is de naam van de groep, te lang om in de titel te vermelden. La Vendange (de wijnoogst) is de titel van hun cd. Je verwacht hier een groep muzikanten aan het werk te horen uit de buurt van de wijngaard op Montmartre, waar ruim honderd jaar geleden het beroemde cabaret du Chat Noir te vinden was. Aristide Bruant, de man met de rode sjaal en vilten hoed die meermaals door de Toulouse-Lautrec werd getekend en geschilderd, was er kind aan huis. Maar nee. Die zeer illustere compagnie is samengesteld uit tien Nederlandse muzikanten, mannen en vrouwen. Op de cd worden ze nog bijgestaan door vijf gastmuzikanten. Het mondiale web leerde me dat hun thuisbasis Nijmegen is en verder ken ik alleen hun namen die ook in het fraai vorm gegeven cd-boekje vermeld staan. Zij brengen zeer originele Franse chansons die de mens en zijn toekomst eerder somber bezingen. Maar ze doen dat op een innemende muzikale wijze. Er staan bijzonder mooie instrumentale stukjes op die cd. Van bij de eerste klanken hoor je dat dit een cd is om echt nieuwsgierig tot het einde te beluisteren. De begeleiding van de liederen is erg gevarieerd, gaande van uitsluitend gitaarbegeleiding tot wat als een groot orkest klinkt. Accordeon, piano, klarinet en trompet hebben een belangrijke inbreng naast nog tal van andere instrumenten. Tussen de strofes door of op het einde van de liederen word je vaak muzikaal verwend. Het slotnummer Océan wordt gedragen door een mooie treurmars. De zang wordt verzorgd door drie mannen uit de groep met elk een ander timbre in de stem. Marijn de Valk klinkt het somberst. Bij Les chiens (De honden) die de stad vol ‚merde’ schijten past die stem uitstekend. Het is een lied dat erg in de smaak moet vallen van hondenhater Hans Dorrestijn. De stem van Daan van Haren klinkt het lichtste, wat dan weer past in het zachtere lied Louvain (Leuven). Tussenin zit de stem van Rik Bosch die samen met de Valk auteur is van de meeste chansons. Taalpuristen zullen – niet onterecht – aanmerkingen hebben op hun Franse uitspraak maar wie kan daar om malen, wetende dat de Nederlander Dick Annegarn een ster was en nog steeds is in het Franse chanson. In het boekje zijn de Franse teksten ook naar het Nederlands vertaald. Wie het Frans niet machtig is kan dus ook lezen waarover de chansons gaan. Niet zo vaak word ik bij het beluisteren van onbekende chansons aangenaam verrast. Bij La Vendange was dat wel zo.
