Laraaji – Day of Radiance

laraaji

Day of radiance (Ambient 3)
Glitterbeat GBCD 027 (Xango Music)

Laraaji (Edward Larry Gordon) valt niet in een hokje te stoppen. Een reden waarom zijn muziek dus tussen wal en schip raakt en niet de waardering krijgt die het verdient. Vijfendertig jaar geleden was het even anders. Toen bracht Brian Eno, nog zo’n eigenzinnige artiest, een compleet solo album van Laraaji uit in zijn Ambient serie. New age was in opkomst en de plaat verscheen ineens onder de noemer new age, ambient, acoustic experimental en wat al niet meer. Ook toen konden de deskundigen nauwelijks iets aan met Laraaji. Want hoe beoordeel je nu een album dat slechts gevuld is met repeterende, soms floating getokkel en slagen op een zither? Alleen het instrument roept al vragen op. Letterlijk, want ik ben er van overtuigd dat het een hammered dulcimer is! En kan je daar wel volwaardige muziek op maken? Laraaji bewees het op overtuigende wijze. In feite moet je al je verwachtingen overboord gooien en je gewoon laten onderdompelen in de mystieke, maar bij vlagen ook opzwepende klanken uit het instrument met die lange naklank. Laraaiji weet hoe hier mee om te gaan en nergens wordt het een chaos. Zelfs 35 jaar na dato weet het album te overtuigen. De eerste drie tracks zijn van het type ‘langzaam opbouwen en tenslotte in een klank eruptie uitbarsten’. Laag voor laag voegt Laraaji toe en versterkt de dynamiek. Ze zijn dan ook getiteld Dance #1, #2 en #3. Als je in die laatste het instrument (de hammered dulcimer) zou vervangen door een synthesizer en een drummachine krijg je waarschijnlijk perfecte techno! Anders is dat met de twee overige tracks Meditation #1 en #2. De titel zegt al voldoende. Hier heerst een breed klanklandschap, meer surroundings dan melodie. Ambient wordt het dan genoemd. Ach… welk hokje je ook verzint, het blijft mooi. Zelfs voor folkliefhebbers die eens wat anders willen dan een recht-toe-recht-aan song. Een terechte heruitgave van dit album.

Scroll naar boven