Tussen de buien door
(Silvox Records Sil 431)
Een schokgolf in de muziekwereld: Lenny Laroux oftewel Ben van der Tier is niet meer onder ons. Daarmee is een grootse man heen gegaan, en op een veel te jonge leeftijd. Ben was een levenskunstenaar, een man vol mooie anekdotes en een hele mooie kijk op het leven. Ben was ook een man met een hele brede muzieksmaak die hem bracht tot zijn eigen muziek die gekleurd is door zydeco invloeden en wereldse klanken.
Met zijn Nederlandstalige band Allez Mama bracht hij de zeer dansbare Zydeco onder de aandacht van een breder publiek, en nam hij ons aan de hand mee naar Louisiana. Zijn andere muzikale interesses bracht hij bij elkaar in de band Laroux. De hoofdpersoon uit een boek van Felix Timmermans werd één van zijn grote helden. In Pallieter vond Ben veel gelijkenissen met zijn eigen leven en denken, de ongebonden vrije man die lak heeft aan wat anderen van hem vinden.
In deze vrije beleving kon Ben goed gedijen, en kwam hij tot hele mooie teksten met veel diepgang. Zo ook op deze niet geplande slotnoot Tussen de buien door , een album met meer intimiteit en grotere ingetogenheid dan het voorgaande werk van Laroux. Zijn Allez Mama maten ondersteunen hem hier wederom op ongekende wijze. Drummer Baaf Stavenuiter speelt hier percussie, Peter Frankrijker is er met zijn gitaar, mandoline en zang, en Ad van Emmerik is onafscheidelijk met zijn mondharmonica’s. Wouter Kuyper speelt trekharmonika, doedelzak en fluiten, Erik van Es is de bassist.
Ben ontdekte de handpan, een instrument met een heel mooi klankspectrum dat een inleidende en uitleidende rol op dit album kreeg. Maar ook de fujara (lange fluit), draailier en zijn accordeons/trekharmonika’s zijn van de partij. Het meeste werk op dit veertien nummers tellende album komt van Lenny Laroux, maar zijn voor deel zeker ook in allemaal schijverssessies met de andere inzittenden tot stand gekomen.
Je proeft de ontwikkeling die Ben en de zijnen doormaakten, de teksten zijn weer meer expliciet en diepgaander ten opzichte van eerder werk. Songs als Koffievlek, Dit is het en Weggewaaid schurken lekker tegen de kleinkunst aan, Hoeveel Bomen laat Keltische klanken samensmelten met Zydeco. Afrikaanse ritmes gaan hand in hand met volkse klanken uit de Vlaams/Franse muziek in Bijna Thuis.
Het wrange gevoel dat deze zeer kleurrijke muzikale waaier het laatst tastbare is dat Ben heeft achtergelaten kan ik niet loslaten. Dat het een hele warme mooie man was, zal mij zeker altijd bijblijven, en dat kan iedereen ook beamen bij het luisteren naar Tussen de buien door.
