 |
Volahiukkanen
(Fonal Records FR 88)
Lau Nau is een Finse groep die met Volahiukkanen aan haar derde album toe is. Het draait bij Lau Nau veelal om zangeres, componiste, pianiste en gitariste Laura Naukkarinen. Zes (gast)muzikanten vullen de formatie op deze cd aan. Een standaard ritmesectie met bass en drums, keyboards, hier en daar wat extra percussie, een saxofoon of klarinet, gecompleteerd met samples en andere geluidsbronnen als AM radio. Geen stereotyp folkclubje dus. En dat is Lau Nau niet. De muziek is sfeerrijk, wat symfonisch gearrangeerd, maar geen electrotapijt. De muziek begeeft zich op het grensvlak van melodische pop, gothic, symfo en toch ook de duistere en desolate folk zoals we die uit Finland kennen. Sommige nummers zijn heel prettig om naar te luisteren en kan je zo in een folkverzameling kwijt, zoals het ingetogen, maar zich langzaam dynamisch ontwikkelende Hämärän Hevoset. Kuoleman Tappajan Kuolema daarentegen zou hier in de nieuwe Toppop geen slechte beurt maken: electropop van een gehalte dat ik snel doorspoel. Ysäväni Nosferatu heeft weer een onheilspellend sfeertje. Je zou het gothic folk kunnen noemen. De track Paperthin wordt geheel in het Engels gezongen. En dat had Laura nu net niet moeten doen. Het blijkt een inhoudelijk niemendalletje te zijn, terwijl je dat bij de andere nummers niet kan checken. Het mysterieuze van de niet verstaanbare (Finse) taal voegt een extra dimensie toe, dat je op genoemde track dus mist. Zonder specifiek op andere tracks in te gaan, mag je concluderen dat Volahiukkanen een afwisselende cd is, met een paar echt interessante tracks. Gebruik als folkmuziekliefhebber je programmeerknop of maak je eigen ‘best of’. Dan is er best van te genieten.
