Ventede ven
(Go Danish Folk Music, Xango Music Distribution, GO0123)
Op haar ‘Wachtende vriend’ gaat Lea Havelund (cello en zang) in duo met Mads Søndergaard (piano en accordeon). Met hem schept ze een vernieuwend poëtisch en virtuoos universum, waarin ze stem harmonieus verweeft met instrument. Klassiek geschoold is deze dame, wat onmiddellijk mag blijken tijdens haar solo op cello gebrachte Søndag, maar ze geniet zeker ook een instinctieve muzikaliteit en heeft hierbij oor voor allerlei soorten muziek. Dat leidt spontaan tot heel wat originaliteit in haar componeren en arrangeren. Ze is vaak terug te vinden in grotere producties, en soleerde al in het Odense Symphony Orchestra. Daarnaast schaarde ze zich eerder zowaar naast violist Bjarke Falgren, zangeres Iris Bergcrantz en bassist Anders Fjeldsted, en participeerde in groepen als Over Sundet en de vocale band Åkervinde.
Nu deelt ze de muzikale ruimte met de pianist Mads Søndergaard, die zijn muzikale avonturen inzette in de legendarische jazzbar Bent J in Aarhus. In 1998 trok hij naar het Koninklijk Muziekconservatorium van Den Haag om er zijn pianovirtuositeit te verfijnen. Veelzijdig als hij is beweegt hij zich sindsdien in talloze genres. Ragtime, stride, bebop, bossa nova, pop en zowat alles daar tussenin kennen voor hem nauwelijks geheimen, en hij bedient zich hierbij ook van hammond en accordeon.
Alle nummers op de afsluiter na, inclusief de teksten, zijn van Lea’s hand. Dat er speels gedweept wordt met deze frisse nevengenres merken we een eerste maal in de jazzy ingekleurde titelsong Ventede ven, waarna ze scattend de tangosferen opzoekt in Toppen tango. Maar ook een melancholische toets is hen niet vreemd, getuige het op piano ingezette mijmerend pareltje En dikt, waar de kristallijne stem van Lea volledig tot haar recht komt.
Painting the past moet hiervoor niet onderdoen en exposeert nog meer contrast met de donkere cello-registers, die de pianolijntjes lijzig omspelen. Wervelend gaat Lea vervolgens, dansend op de golven van haar cello, jodelen op Sydøst, terwijl Mads hier kiest voor zijn accordeon. Na nog een heerlijk instrumentaal nummer, trekken ze blijgemoed op stap in het in het Engels gezongen Rain. Hoe graag spelen ze met stemmings- en tempowisselingen, die uiteraard een extra verrassende dimensie toevoegen. Eindigen doen ze met een eigenzinnige bewerking van de traditional Jag vet en dejlig Rosa. Nog maar eens een album dat net iets meer aandacht verdient.
www.leahavelund.com
