Pleisterplaat
(Buzz Records LEDW 005)
Zanger Lennaert Maes timmert met zijn Wespen al geruime tijd aan de weg met zijn Nederlandstalige liedjes, die zich bewegen op het snijvlak van kleinkunst en popmuziek. In 2003 en 2008 verschijnen er cd’s, die eigenzinnig werk bevatten en zich in een redelijke populariteit mogen verheugen. Na een solistische periode brengt hij weer nieuw werk uit met de Wespen, dat echter nooit volledig weet te overtuigen. Na de cd’s Zin en Instant komt de groep nu met Pleisterplaat, met daarop twaalf teksten van Lennaert Maas. Ook de muziek is grotendeels van zijn hand, in twee gevallen komt die van bandleden: éénmaal van gitarist Roeland Vandemoortele en éénmaal van bassist Mathias Moors.
Veel up-tempo liedjes met nadruk op de beat en synth geluiden die de sfeer bepalen. De zanglijnen zijn vaak monotoon. Het zorgt er voor dat ik niet de nummers ingetrokken word. Nou oké, het titelnummer kan nog wel enigszins bekoren.
In het opgesomde instrumentarium prijken akoestische instrumenten als sitar, banjo, mandoline, viool en een accordina (een knoppenmelodica zeg maar). Je moet echter wel heel veel moeite doen om ze te ontwaren.
Kortom, ik ben niet enthousiast over Pleisterplaat. Misschien is de cd beter besteed aan mensen die beat en trans boven een mooie melodie en indringende tekstvoordracht stellen. Waar natuurlijk niets mis mee is. Alleen niet mijn kopje thee.
