The incredible
(MediMuse, )
Gitarist Leo Wijnkamp maakte in 1975 de instrumentale lp Rags to riches op het Kicking Mule label van Stefan Grossman. Een plaat die nog steeds wordt gezien als een topper in het fingerpicking genre. Op internet is de volgende kwalificatie te vinden : “Steeds onvoorspelbaar en toch steeds logisch. Experimenteel maar nooit ‘erover’. Emotioneel maar nooit gratuit sentiment. Deze gitarist speelt ongelooflijk, zonder in vinger-acrobatiek te vervallen”.
In 1979 verschijnt een tweede lp The return of Dr. Hackenbusch, waarop een aantal eigen composities van Wijnkamp (waaronder het titelnummer), naast een breed scala aan werk van anderen. Zijn klassieke opleiding aan het Utrechtse Conservatorium komt hierbij ook bovendrijven. Van de deze plaat werden een zestal nummers overgenomen op de cd.
In 1988 vertrekt Leo Wijnkamp naar Antwerpen, om muzikaal leider te worden van de muziektheatergroep Internationale Nieuwe Scene. Zijn solowerk verdwijnt naar de achtergrond.
Kees van der Poel, bekend van Wargaren en Wolverlei, kende Leo uit de Utrechtse folkscene. Ze speelden wel eens samen. Wijnkamp nodigde van der Poel uit om het nummer Black and white rag samen met hem live te spelen voor de VPRO radio. Die uitvoering zou de openingstrack van de eerste lp worden.
Vele jaren later ontmoeten beide heren elkaar opnieuw op een verjaardagsfeestje. Al snel is het plan geboren om een cd uit te geven. Niet alleen met oud werk, maar ook met nieuwe dingen – een eigen nummer (Lina’s fandango), een nummer van Scott Joplin (Fig leaf rag) en een stuk van Satie (Gnossienne) – en met oude liveopnamen van De Zolder (Amsterdam) en De Bolder (Vlieland).
De vijftien tracks op The incredible Leo Wijnkamp vormen een mooi document van een begenadigd gitarist.