Les Ramoneurs de Menhirs – Tan ar bobl

les ramoneurs

Tan ar bobl
(Pixhell)

Op internet worden ze nog punkfolk genoemd. Dat is achterhaald, want eerder kun je er het etiket metalfolk op plakken. Het lijkt zowat een nieuwe stroming in folk en heavyland te worden: authentieke volksinstrumenten, gecombineerd met headbangende bassisten en heavy distortion spelende elektrische gitaristen. O ja, vergeet die slager achter de drumkit niet.
Les Ramoneurs de Menhirs draaien al een decennium mee en Tan ar bobl is het derde product binnen deze tijdspanne. Eerder is de groep me nooit opgevallen of zou ik het als pure herrie hebben bestempeld. Maar ja, je wordt een dagje ouder… en milder. Ik zie de humor en het effect op jongeren er wel van in. Want zelfs schijnt de groep te verschijnen op de onsterfelijke festou noz.
Heeft het nog iets met ‘traditioneel’ te maken? Of is het een nieuwerwetse rockgimmick? Beiden: dat laatste moge duidelijk zijn. Deze rage duurt echt geen tien jaar meer. Het eerste geldt echter ook. Éric Gorce speelt zeer verdienstelijk op de bombarde en doet dat traditiegetrouw in duet met de biniou, dit keer door Richard Bévillon. Tevens herken je in de eigen composities de kenmerkende ka ha diskan, de Bretoense zang en tegenzang. Hir ew genin laat dat fraai horen, evenals een simpel poppy refrein.
Alle teksten worden in het Bretons gezongen, maar daarmee maak je nog geen folkmuziek. Wel de ritmen die men leent uit en van de traditie. Ze zijn een tempootje hoger dan deze oude scribent van dienst met zijn niet dansbare benen zal kunnen volgen. En ook zijn de ritmen flink hoekiger, dus de finesse en de subtiliteit die je bij de ‘trad.arr’ groepen terugvindt, ontbreekt. Maar daar gaat het niet om. Wel om een flinke scheut energie, lol en af en toe een melige zet. Zoals in het nummer Ibrahim, waarin gekende wereldse intermezzi doorheen het nummer geweven zijn en tekstueel de draak wordt gestoken met een heleboel zware zaken. Rammen jongens, ga maar lekker los!

Scroll naar boven