Onder het bijzonder mooie gebinte van de refter van de oude Sint-Baafsabdij te Gent heb ik vorige zondag, 15 september 2013, tussen 15 en 16 uur een bijzonder intens en erg mooi uur beleefd. Ik mocht er, samen met 299 andere toehoorders (de brandweer laat in dit Middeleeuws gebouw zonder nooduitgang niet meer toeschouwers toe) naar Lieven Tavernier luisteren die er zijn nieuwe cd voorstelde. Enkele uren eerder hadden al 300 andere luisteraars hetzelfde concert kunnen aanhoren. De grote opkomst voor deze gelegenheid bewijst hoezeer chanson- en kleinkunstliefhebbers in Vlaanderen de artiest Lieven Tavernier en zijn liedjes waarderen.
Dit bijzonder concert was de integrale live uitvoering van wat op de cd De fanfare van honger en dorst te horen is. In tegenstelling tot het aanvankelijk plan om de opname van een live concert met United Brass in 2010 op cd te branden, werden in juni totaal nieuwe opnames gemaakt voor deze uitgave. De cd bevat negen liedjes die op Taverniers vijf cd’s al te horen waren en ook De fanfare van honger en dorst die hij hier voor het eerst op cd zette. Dat bijzonder mooie lied, een der eerste die Tavernier kort na zijn studententijd schreef, klinkt hier echt als nieuw. Ondanks de vele vertolkingen die van dat lied bestaan – het meest bekend is die door Jan De Wilde – horen we het lied hier door de auteur zelf gezongen in een totaal nieuwe bewerking. De begeleiding door United Brass, een 35-koppige band van amateur koperblazers en slagwerkers uit het Leuvense, onder de enthousiaste leiding van Frank Vantroyen, tilt dat lied echt op en maakt het nog mooier dan het altijd al geweest is. De vreugde van het studentenleven en de achterliggende melancholie in de tekst komen beter tot hun recht. Melancholie, emotie, diepe herinneringen aan de kindertijd, aan gestorven ouders en vrienden, zijn de leidraad van de meeste liedjes die hier herhaald worden, ook al zijn er enkele vrolijke, opgewekte liedjes bij zoals Molenstraat. Bij de live uitvoering werd de emotie niet enkel voelbaar bij de aanwezigen maar ook zichtbaar bij Tavernier zelf. Zo intens gezongen had ik de liedjes nog niet gehoord. Ook al zou je de cd een ‘best of’ van Tavernier kunnen noemen, toch biedt hij een totaal nieuwe ontdekking van vroegere nummers. Dat komt natuurlijk door de gans andere bewerkingen voor United Brass. De arrangementen zijn het werk van Yves Meersschaert, sinds jaren Taverniers vaste pianist. Frank Vantroyen maakte de orkestraties voor zijn brassband. Meersschaert nam ook de productie van de cd voor zijn rekening. Naast United Brass spelen ook nog Meersschaert zelf op piano en hammondorgel, Thomas Noël op gitaren en Wouter van de Bossche op percussie mee. De zusjes Eva en Kapinga Gysel, bekend van Zita Swoon, zijn de backing vocals. Wil je ook ontroerd worden door beklijvende songs als In Knokke, Niet voorbij, Kerstdagmorgen, luister dan naar deze cd. Weinig cd’s met Nederlandstalige liederen hebben mij zo aangegrepen als deze De fanfare van honger en dorst. Ik kan niet anders dan hem ten zeerste aan te bevelen…aan wie niet bang is van emotie.
