Na Onder de regenbogen, waarop hij zich in 2019 liet begeleiden door het vrij omvangrijke Room 13 Orchestra, was Lieven Tavernier in het najaar 2020 er weer met twaalf nieuwe songs. Dit keer wordt hij begeleid door een schare uitgelezen muzikanten, waaronder accordeonist Philippe Thuriot en gitarist Maarten Flamand. Er is ook een vierkoppig vrouwenkoortje dat de naam Les Dames Tavernier meekrijgt. Enige blijver uit vroegere tijden is Taverniers vaste toetsenist en ook producer Yves Meersschaert.
Vroegere liefdes en verliefdheden, jeugdherinneringen zijn ook nu weer het onderwerp van een aantal van deze nieuwe liederen. Maar Tavernier laat ook zijn maatschappelijke bezorgdheid horen, onder meer in Vreemdeling en in Julien. En in Eens breken de dijken laat hij vrij scherp zijn verontwaardiging over machthebbers horen.
Het lied Julien gaat over euthanasie. Het is een chanson dat hij ruim veertig jaar geleden schreef en ooit zong op het Humorfestival te Heist. De prijs van het festival heeft hij er niet mee gewonnen, want iemand in de jury vond in die tijd het onderwerp te controversieel. Vandaag is het een lied dat weinigen nog zal ergeren. Het is een bijzonder aangrijpend lied over een zieke man die dood wil zijn.
De dood komt ook nog in een paar andere nummers aan bod. Ophaalbrug, waarbij het meisje Liza gevonden werd, is ook weer een ijzersterk Tavernier-chanson. Laat mij de liefste zijn eveneens. Een ander oud nummer dat Tavernier nu uit zijn schuif haalde en afwerkte is Lucy in Groningen. Een erg mooie herinnering aan een vroegere geliefde. Ook bijzonder herkenbaar is Eerste lief. Het gaat over een meisje dat op het jongensinternaat kwam meehelpen bij een missiefeest. Haar schoonheid was voor die pubers zo verbluffend dat ze er allen verliefd op werden. Zij werd in hun gedachten hun eerste lief.
Is dit de mooiste Tavernier-cd? Misschien wel. Een woord dat Tavernier vaak gebruikt is ‘schoonheid’. Dit had de titel kunnen zijn van de cd. Deze schijf is een en al schoonheid.
