Live in Paris: Gréco en Trenet

Sinds een aantal jaren is de Franse uitgever Frémeaux & Associés gestart met een reeks ‘Live in Paris, la collection des grands concerts Parisiens’. Hiervoor wordt gezocht naar onuitgegeven live-opnames, gemaakt tijdens concerten en radio-uitzendingen. Tot nog toe zijn in deze reeks een dertigtal cd’s verschenen met opnames uit de jaren ’50 en ’60. Een tiental zijn opnames van chansonniers, de andere zijn jazz-opnames. De recentste uitgaven in deze reeks zijn recitals van Charles Trenet en van Juliette Gréco.
Deze liveversies hebben vaak een soberder begeleiding dan de soms met groot orkest uitgevoerde studio-opnames. Vaak hoor je reacties van het publiek en wat vooral bijzonder is, is dat de artiest soms wat commentaar geeft tussendoor. Ik hou van liveopnames en deze twee bevielen mij erg goed. Beide bevatten ze natuurlijk de grote successen die deze artiesten steeds weer opnieuw op het programma hadden. Maar in recitals worden ook liederen gezongen die maar korte tijd op het repertoire staan.
Bij Trenet gaat het om opnames, gemaakt in de Olympia in december 1956 en in het Théâtre de L’Étoile in Parijs in maart 1961. Er zijn ook opnames van december 1961, gemaakt op een niet genoteerde plaats. We horen hier niet de grootste successen van Trenet als La mer en L’ Âme des Poètes, omdat deze chansons een koor of groot orkest vergen. Je chante, Ya d’la joie !, Le jardin extraordinaire bijvoorbeeld staan wel op deze cd. Maar ook nieuwere en minder bekende chansons als Kangourou, Une noix, J’ai morde dans le fruit. Bijzonder bij deze uitgave is zijn vrij lange en leuke inleiding tot het chanson La folle complainte. In totaal krijgen we tweeëntwintig chansons van Trenet te horen, goed voor bijna vijf kwartuur muziek.
De cd Juliette Gréco duurt maar drie kwartuur en bevat veertien chansons. De opnames zijn gemaakt op 3 oktober 1956 en 26 juni 1957 in de Olympia en op 13 maart 1961 in Bobino. Als vertolkster zong ze in die jaren chansons van de groten. Ferré (4 keer), Brassens (2 keer), Trenet en Brel komen aan bod. Ook op muziek gezette teksten van de surrealistische dichter Robert Desnos: La famille Dupanard en La fourmi. Deze plaat opent met een aankondiging: ‘Juliette Gréco et Eddie Constantine, c’est pas beau ça? C’est pas beau ça?’. Samen zingen ze het vrij lange en leuke duet (een zeldzaamheid bij Gréco) Je prends les choses du bon côté.
Toch een merkwaardige collectie, die ‘Live in Paris’.

Scroll naar boven