Liz Simmons – Poets

Poets
(www.lizsimmons.net)

De zeer productieve New England zangeres/gitariste Liz Simmons zet met Poets een tweede solo-album neer. Haar eerste verscheen in 2006, maar Simmons is al langer bekend vanwege haar aandeel in de bands Annalivia en Low Lily, die op hun beurt ook diverse albums hebben uitgebracht.

Dit nieuwe negen tracks tellende album kent vijf eigen composities, naast songs van onder andere Dirk Powell (My love lies in the ground) en Joni Mitchell (Night in the city). Het sleutellied is de veelvuldig gecoverde Sandy Denny-song Who knows where the time goes. Door het refrein in te zetten met mineurklanken, en door een iets ander akkoordverloop dan het origineel, geeft Simmons een dromerige twist aan het in onze folk-contreien bekende lied.

Haar serene en warme stem leent zich perfect voor dit genre, met name voor de meer Keltisch georiënteerde songs die een duidelijke inspiratiebron voor het repertoire vormen. Simmons leerde om haar eigen werk met de juist ingrediënten te kleuren, waardoor ook haar composities klinken alsof ze uit een oude lied traditie zijn ontwaakt, zonder ook maar een moment gedateerd te klinken. Ze begeleidt zichzelf op gitaar en met een piano.

Haar levenspartner Flynn Cohen vult veelvuldig aan met subliem gitaarwerk, hier in de eerste twee tracks. Een veel grotere rol kreeg haar zoon Gabe Bradshaw die drums, bas en elektrische gitaar speelt, en het hele album heeft opgenomen.

De rest van de orkestratie wordt verzorgd door mede Low Lily leden Corey DiMario (contrabas) en Lissa Schneckenburger (fiddle), naast ex-Annalivia fiddler Emerald Rae, newgrass banjospeler Wes Corbett en celliste Natalie Haas. Onder de tweede en derde stemmen is er een vocale bijdrage van haar Engelse muziekcompagnon Hannah Sanders, wiens partner Ben Savage voor de eindmix verantwoordelijk is.

Eigenlijk is het een groots weerzien van een muzikale vriendenclub, en dat pakt hier perfect uit. Simmons houdt van degelijke, onderhoudende arrangementen die weloverwogen zijn. De songs op Poets vormen een duidelijke eenheid en zijn van een degelijkheid die we van haar verwachten. Ze gaat zeker niet voor half werk, iets dat ook weer terug komt in de fraaie vormgeving van het geheel. Een echte aanrader!

Scroll naar boven