 |
Lost souls
(Quinlan road QRCD117)
Het is al jaren geleden dat we nog iets (nieuws) hoorden van de Canadese, maar dit is Loreena McKennitt. Ontegenzeggelijk herkenbaar. Daar waar de Canadese autodidactische harpiste ooit begon met akoestische bewerkingen van met name Keltisch materiaal, veranderde haar geluid en kreeg een meer filmisch karakter, later meer bombastisch. Het strikt Keltische en Angelsaksische werd ingeruild voor een eclectische richting met invloeden uit het Mediterrane en Oosterse. Ik heb het zelf ooit omschreven als ‘Karavaanmuziek’: Europese invloeden en de 1000-en-een-nacht romantiek.
Soms ontstond een fraai geheel, maar het dreef wel erg ver weg van het pure, was gemaakt, bedacht en appelleert aan een onzuiver mystiek gevoel. De muziek van McKennitt kreeg een esoterisch lading met alle zweverigheid daaromheen. Op Lost souls is er wat dat betreft weinig veranderd. Al vanaf de eerste tonen komen bekende ingrediënten naar voren: een alles vullend synthesizertapijt als voortdurende drone op de achtergrond, dat weinig ruimte laat voor transparantie. Een met behoorlijk veel nagalm omklede gitaar zet in, een eveneens met galm omgeven cello volgt en daarbovenop de aanvankelijk fluisterende, maar later sonore stem van McKennitt. Ook weer met een dot galm.
Het is echt een studio-opname, volledig dichtgemixt, maar de tool ‘cathedral envoriment’ is met overdaad toegepast. De tweede track is wat krachtiger vanwege de inzet van de piano, maar het geforceerde mystieke blijft hangen. Drama kan de dame niet ontzegt worden. De Canadese speelt weliswaar knap met dynamiek, maar ik vraag me af of er ook nummers met een beat van boven de tachtig bpm in het repertoire zitten. Allen zo tragi ballad. Je houdt het er nauwelijks droog bij, terwijl het me niet raakt. Instant feeling dus.
Muzikaal is ontegenzeggelijk alles tot in perfectie uitgewerkt. Té denk ik. Het lijkt op bewerking van voedsel: eerst zuiver je door bewerkingen alle essentiële waardevolle ingrediënten eruit, om ze daarna met chemische varianten weer toe te voegen. Vervang voedsel door emotie en beleving en hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Misschien wordt u vrolijk van deze plaat, ik bijna depri.
