Sé
(Compass Records 7 4422 2)
Lunasa maakte vijf albums in een vaste formatie. Met ‘Sé’ komt daar verandering in. In december 2004 verliet gitarist Donogh Hennesy de groep en werd tijdens live sessies vervangen door de gitaristen Paul Meehan (Karan Casey band) en Tim Edey. Ze zijn ook beiden te horen zijn op ‘Sé’. Hennesy’s stevige, percussieve en toch melodieuze begeleiding vormde de basis voor de solisten in de groep. Deze ongelooflijk accurate ritmemachine vervangen is niet de makkelijkste opgave. Meehan en Edey zijn geschoolde gitaristen en hun speelstijl verschilt van die van Hennesy. Dat levert een detailverandering op in de sound van de Ierse topformatie. Steeds belangrijker wordt de rol van bassist Trevor Hutchinson. In feite is hij nu de dragende muzikant binnen de formatie met zijn sublieme en stuwende basspel. De openingsfase in ‘Leckan Mor’ is wellicht illustratief. Zijn syncopen en tegennoten bestrijken de hele onderzijde van het klankspectrum. Zijn basnoten vormen het fundament waaraan de polyfone tonen van viool, fluit en whistles worden toegevoegd. ‘Sé’ opent met een knappe tuneset die wordt ingezet met gitaar, bass en de uillean pipes van Cillian Vallely. Langzaam wordt het geluid opgebouwd en komt gelijdelijk aan tot een climax. Ondanks dat ook ‘S’ wederom een geheel instrumentaal album is, verveelt het geen moment. Er zijn sterke momenten, zoals de heerlijk melancholieke slow air ‘Absent Friends’ waarin gastpianist Pat Fitzpatrick een subtiele, maar essentile bijdrage levert. ‘Midnight in Aviles’ is een ander hoogtepunt, opvallend genoeg opnieuw openend met een slow air, gevolgd door een Bretonse dansmelodie. Het is hier vooral de geraffineerde bijdrage van trombonist Karl Ronan die zorgt voor een meerwaarde. Sowieso heb ik een lichte voorkeur voor de langzamere nummers op ‘Sé’. De transparantie van de onderlinge instrumenten en de subtiliteit in het spel komen hierin het beste naar voren. Nog steeds knap en kenmerkend voor Lunasa zijn de inventieve tempowisselingen, zoals in ‘Black River’ en ‘Road to Barga’ . Vrijwel naadloos verwisselt men het ene ritme in het andere, soms midden in een maat. Er zijn ook tunesets waarin de verfijning minder is uitgewerkt en men meer recht toe recht aan musiceert, zoals ‘Loophead’. Wanneer dat echter gebeurt met de accuratesse, de instrumentbeheersing en de spelvreugde van Kevin Crawford, Sean Smyth, Cillian Vallely en Trevor Hutchinson … Ach, dan zit het sowieso goed! De enige kritiek op ‘Sé’ is de korte speelduur van maar net 40 minuten.
