The other road
(Klam Records KR 13)
De muziek van Lune Bleue Trio is net zo buitengewoon en divers als de samenstelling van het instrumentarium: harp (Clotilde Trouillaud), elektrisch gitaar (Erwan Berenguer) en drums (Jean-Marie Stephant). Hoe kan je met deze totaal uiteenlopende instrumenten één geheel en één sound creëren?
Om kort te zijn: dat gebeurt ook niet. Bij de openingstonen van Afternoon on sofa vermoed je met een op hol geslagen hardrockpunkband van doen te hebben. Maar na die eerste tonen verandert het klankbeeld: elektrische gitaar en (elektrische?) harp brengen unisono een melodie ten gehore die efficiënt wordt ondersteund door drums. Daarna pas het beeld zich weer aan en klinken opgewekte aan de Cariben refererende klanken en ritmen door de speakers.
In feite is deze beschrijving in de meeste gevallen toepasbaar op de overige tracks, al wordt de hardcoreband ingewisseld voor een jazzorkest en de Caribische sferen verdrongen door klassiek aandoende passages, en nog veel meer varianten dan ik kan bedenken. Door de wat staccatosound van de harp met de volle, enerzijds jazzy en anderzijds rocky gitaar onderbouwing en de lichte, maar krachtige drums doet het wat denken aan het werk dat ooit Andreas Vollenweider ons voorschotelde.
Orkestraal en toch doorzichtig, al vind ik dat de harp op bepaalde momenten enigszins fragiel en krachteloos overkomt, verdrinkend in de overigens knappe begeleidingsschil van Berenguer. Het doet wat jazzy, maar ook mainstream aan. Het meest aansprekend vind ik dan ook een rustig nummer als L’horloge infernale waar de transparantie wel goed is.
Of lever forever, een modern maar melodieus stuk met de harp in de hoofdrol. In June staat de gitaar van Berenguer centraal, een interessante en knappe compositie die uiteindelijk uitmondt in een Cubaans ritme waarbij de harp weer prominent aanwezig is. Geheel solo harp vind je terug in Lundimanche, een fraaie air met tempowisselingen en arpeggio’s waarin Trouillaud haar vaardigheid toont.
Qua muzikaliteit en vakman-/vakvrouwschap zit het wel goed bij Lune Bleue Trio, maar de enigszins drukke muziek en arrangementen maken het luisteren eerder tot een inspanning dan tot een ontspanning.
