Magna Carta – The Fields of Eden

magna https://www.youtube.com/watch?v=LWG54alMqaE

The Fields of Eden

(Talking Elephant Records tecd287)

Het verhaal van de Engelse, destijds progressieve, folkband Magna Carta begon al in 1969 en liep in feite tot 2009, toen mede-oprichter Chris Simpson en zijn vrouw Linda een einde aan hun muzikale en persoonlijke relatie maakten. Chris bleef met diverse muzikanten onder de oude bandnaam actief. Zo’n 45 jaar na hun fameuze Airport song is er nu deze Fields of Eden, waarop naast zanger/gitarist Simpson, die ook voor alle composities tekende, nog een twaalftal muzikanten te horen zijn. Een groot deel van het titelstuk was ook al te horen op het album Backroads uit 2006. Nu maakt het deel uit van de ruim 16 minuten durende suite onder dezelfde naam. Instrumentale stukjes omlijsten een verhaal dat klinkt als een oude legende, maar in feite een hedendaagse lofzang is op het prachtige Engelse landschap en de ouderwetse, trage manier van leven. Een aanklacht tegen de hectiek van de moderne tijd zogezegd. Ook de andere nummers passen min of meer bij dat thema. Een soort van ouderwetse progressieve folkmuziek (!), met soms wat jazzy of pop-invloeden, maar onmiskenbaar ‘very British’. En dat klinkt misschien daarom soms wat gedateerd. De vele gastmuzikanten zorgen voor een afwisselend klankbeeld en toch ook een ontspannen sfeer. Het past allemaal keurig onder de visie en de pet van Simpson. De cd eindigt met een live opname van Simpson en de Nederlandse violist Matthijs Barnhoorn uit 1996, Life in the old dog. Treffend is het commentaar van Elliott Randall (Steely Dan/Doobie Bros) op de cd-hoes: “Chris is old fashioned and he’s made a great old-fashioned record”. Zo is’t maar net.

Scroll naar boven