 |
Raivopyörä
(Nordic Notes NN085)
Ik ben niet vies van een potje vernieuwen en schuw experimenten niet. Zelfs niet bij oeroude instrumenten als de kantele. Als die dan ook nog worden bespeeld door vaklieden, wat kan er dan mis gaan?
Nou, toch wel wat… Maija Kauhanen is de ‘rising star’ van de Finse folkboom. Ze speelt in diverse formaties, waarvan Okra Playground wellicht de bekendste is. Ook die band schuwt experimenten met moderne ritmen en instrumenten in combinatie met oude melodieën en authentieke instrumenten niet.
Raivopyörä is haar eerste solo-cd. Ze bespeelt de saarijärvi kantele op een ongewone, maar traditionele manier met een klein houten stokje als plectrum. Ze vermengt dit met polyritmen en organische beats, wat resulteert in pakkende grooves. Kauhanen voegt daar nog vocalen aan toe. Wanneer zich dat beperkt tot het louter vertolken van teksten van liederen, zoals in Sinisilmä, is dat zeer aangenaam. Al heeft ze een stem die je bij tal van haar landgenoten aantreft.
Het wordt minder behaaglijk als ze de ‘oetjes en aatjes’ uit de kast haalt: lange hoge uithalen, refererend aan de yoik, maar hier te veelvuldig en te pas en onpas ingezet. Daarbij zijn de meeste composities langgerekt. Ze beginnen met een solotune op de kantele, waarna percussie ingevoegd wordt en de improvisatie start. Ook die wordt naar mijn idee soms te ver doorgevoerd, waardoor de oorsprong van de melodie verloren gaat. Met een vrijwel repeterende opbouw in de nummers heb je het op een gegeven moment wel gehoord.
Kauhanen heeft veel in haar mars, maar ik zou liever een wat kritischer producent (hier de van Camel en 3 Mustaphas 3 bekende Colin Bass) haar volgende cd zien begeleiden. Soms kan je te ver uit de koers raken.
