High on life
(GO’ Danish Folk Music, Xango, GO2121)
Doedelzakspeelster Marieke Van Ransbeeck (Vlaamse en Zweedse doedelzak, musette) kreeg reeds met de paplepel de folkkriebel binnen en liet zich onder meer instrueren door de vermaarde Jean-Pierre Van Hees aan het Lemmensinstituut. Hier liet ze het niet bij en ze trok naar verschillende Scandinavische conservatoria, waar ze zelfs een Nordic Master in Folk Music behaalde.
Jamziek ontmoette ze tijdens die avonturen menig medemuzikant (student) uit die regionen. Met enkele gelijkgezinden richtte ze vervolgens in 2019 het beloftevolle, van energie bruisende Marvara op, met de Denen Villads Hoffman (cister, gitaar en viool) en Frederik Mensink (bas), en de Zweed Mårten Hillbom (percussie). In dit Vlaams-Scandinavisch gezelschap mocht uiteraard ook een diatonisch accordeon niet ontbreken, en hiervoor viel haar oog op Hilke Bauweraerts.
De hoes verraadt al dat hier een bont gezelschap aan het werk is dat vooral een blije festieve sfeer wil uitdragen op het publiek, in hoofdzaak instrumentaal, maar waarbij hier en daar ook wat gezamenlijke orgastische zangklanken de kop opsteken. Het is Marieke die tekende voor de composities en ook de pittige arrangementen aanstuurde. En hoewel ze deels haar eigen roots verraden, mag ze zich wellicht de eerste Belgische noemen die een thuis vond bij het gerenommeerde Deense label dat de schijf uitbracht.
Met hun akoestisch instrumentarium slagen ze er wonderwel in om sterk te variëren in klankkleur, tempo en ritmiek. Her en der duiken aanstekelijke grooves op en blijft het dansbaarheidsgehalte heel hoog, feel-good folk ten top dus, die ook de luisteraar in staat stelt zich ‘high on life’ te voelen.
Openen doen ze met een zich vanuit subtiele percussie geleidelijk ontplooiende Underground Scottisch, tot een ruige, groovende Scandinavische muzikale orgie, zoals die zich ontpoppen in de Stockholmse café Sjätte Tunnan. Meteen is de toon gezet, die zich eerst vanuit de droge percussie, doorzet in de feestelijke slängpolska High on life, geschreven in een eerbetoon aan de Finse girl power. Hoewel Danish party vibes heel ‘oubollig braaf’ werd ingezongen, ontwikkelt zich vanuit de cittern onmiddellijk een wervelwind die tot de ochtend aanhoudt.
Ook hun eerder snelle Waltz for Rene, met inbreng van de barokmusette is er eentje waar de lichtvoetigheid de kop opsteekt.
Aan ronkende, rockende vibraties geen gebrek wanneer Marieke haar stem megafoongewijs optilt in de hilarische meezinger Chokolade Pandekage en Mart Geerinck een gastenrol versierde. Wie de polska dreigt in het verdomhoekje van de ‘saaie’ dansen te stoppen wordt met de Devil’s polska onverwijld op andere gedachten gebracht. Hier zet de protagoniste overigens voor de gelegenheid haar Zweedse doedelzak aan de lippen.
Snowscooter is dan weer bedoeld als een evocatie van één van haar meest uitputtende avontuurtjes tot op heden, in het Noorse Voss, terwijl de Polka battle verwijst naar de jaarlijkse ontmoeting van muzikanten uit de Scandinavische en Baltische staten in Nordtrad, waar één van de hoogtepunten gevormd wordt door een polkacompetitie.
En als het dan toch eens moet eindigen, dan best met een Slow tune, zo hebben ze het zelf begrepen. Een gelegenheid om de barokmusette bijna te verwarren met een Northumbrian pipe, en even een (Kathryn) Tickelliaanse atmosfeer te proeven. Heel innemend album moet ik besluiten.
