The days that shaped me
(One little Indian TPLP1087CD / Bertus)
De appel valt niet ver van de boom wordt op The days that shaped me bewaarheid. Oliver en Marry groeiden op als zoon en dochter van Lal Waterson en onder de vleugels van de legendarische Watersonsclan. Olly maakte al een solocd en een tweetal platen met zijn moeder, het fraaie Once in a blue moon en het postume A bed of Roses. Beiden werkten voornamelijk op de achtergrond, vooral Marry, die wel enige bijdragen leverde aan de Waterdaughters, maar nauwelijks officieel de bühne op ging. In een recent interview werd min of meer duidelijk waarom. Wie Marry Waterson hoort zingen, luistert naar de reïncarnatie van Lal. Die stem is als twee druppels water en niet alleen de vocalen, maar tevens de frasering, de buigingen, de emoties. Ook in compositorisch opzicht zijn de liederen doorspekt met de erfenis van Lal, zoals tempi, structuur en opbouw, sfeer en die onverwachte maar typische toonsoortwisseling midden in een lied. Het zou echter te ver gaan om van een kloon te spreken. Marry heeft wel degelijk -en uiteraard- een eigen ‘stem’. Haar vocalen klinken helder, zonder aan expressie in te leveren. De ballads zijn niet slechts traag van tempo, soms zelfs opgewekt, maar hoe dan ook ligt er een droefgeestig en mystiek sfeertje over. De sterkste nummers vind ik die lome, slepende, haast neerslachtige ballads. De teksten zijn poëtisch, deels autobiografisch, doorspekt met allegorie of verwijzingen, maar niet zwaar op de maag of quasi intellectueel. Olivers bijdragen liggen op het begeleidend, letterlijk omspelend, vlak. Maar zijn invloed strekt verder. Hij fungeert tevens als opnametechnicus, arrangeur en producer. Voor die laatste twee verdient hij zonder meer complimenten. Bewust zijn de arrangementen spaarzaam gehouden. Toevoegingen daar waar nodig en mogelijk, maar de nadruk ligt op de verhalende ballads. Nicht Eliza Carthy verzorgt gastbijdragen op fiddle en de leadvocals op The loosended Arrow. Reuben Taylor (piano), James Yorkston (zang, gitaar) en Kathryn Williams (zang) zijn de andere gasten. Van mij mag Marry haar schuchterheid definitief van zich af werpen en nog meer van dit soort onweerstaanbaar lekkers produceren.