Felmay FY 8280
In het verleden heb ik al enkele cd’s van Massimo Ferrante besproken. Deze Italiaanse bard weet te boeien met zijn stem, met zijn uitgesproken keuze van zijn repertoire en de manier waarop hij dit vertolkt. Canzuni heeft als ondertitel ‘The art of storytelling from southern Italy’ en Ferrante is dan wel een muzikant, maar zijn songs zijn liederen met inhoud, met een verhaal dat stemt tot nadenken, tot reflectie.
Een handvol van de 14 liederen is traditioneel, doch de geschiedenis is nog steeds actueel. Zo is Struna du Judeo weliswaar gebaseerd op de Strine, het typische kerstlied uit Calabrië, maar deze is bijzonder door zijn politieke lading. Ook La Ceserina kent een politieke inhoud dankzij een aanpassing van de traditionele tekst van dit lied uit de gevangenissen in Salento.
De onderwerpen zijn divers, maar telkens ‘volks’. Zo zijn daar twee immigratieliederen – Strina campagnola (Calabrië) en Klama, gezongen in het Grieks uit Salento – , een tarantella waarin jonge vrouwen een smeekbede om een fatsoenlijke echtgenoot uiten, een aantal verzetsliederen, een protestsong annex treurlied over de dood door de maffia van een vakbondsman, aangevuld met enkele minder zwaar beladen liefdesliedjes, zoals de onvermijdelijke eerbied voor moeders in Italië.
Een fraai hoogtepunt – in feite een dieptepunt – is Pagella di scolaro in fondo al mare, een hedendaags gedicht van Aldo Masullo over de verdrinkingsdood van duizend scheepsvluchtelingen in de Middellandse zee, op muziek gezet door Ferrante en deels gezongen, deels voorgedragen.
De troubadour heeft nog enkele andere liederen op zijn naam staan, of hij bewerkt naast de traditionals eveneens liederen of gedichten van hedendaagse schrijvers. De gitaarbegeleiding van Ferrante is eenvoudig, passend in dienst van het lied. Het is de combinatie geselecteerde liederen en de overtuiging waarmee Ferrante de geselecteerde songs zingt die Canzuni tot een groots album maakt.
