 |
Guitar Tranquility
(Eigen beheer 89160-2)
De titel zegt al veel over de inhoud: rustige melodieën op gitaar. Die gitaar is een klassieke en de techniek van de bespeler is (klassiek) geschoold. De selectie is een greep uit klassieke stukken, eigentijdse melodieën (Spaans georiënteerd van F. Tarrega), eigen werkstukjes, aangevuld met Ierse folkmelodieën, waarvan het merendeel composities zijn van O’Carolan. Die was als componist weer sterk beïnvloed door Scartelli, Geminiani en andere Barokcomponisten.
De thematiek van het album is coherent: lieflijk, mooi, maar tevens wat emotieloos. De speeltechniek is zonder discussie, de toon en de uitvoering knap, maar ik mis de beleving. Bij de eerste maten van The singing moon (met een vioolbijdrage van Quirine Moes) dacht ik even dat Rührup los ging. Maar de politoer draaide al snel weer op volle toeren. Het blijft veilig en daarmee vluchtig en vergankelijk. Het doet het goed als je vermoeid bent, niet te veel aan je hoofd wil of wat sluimerend op de bank onderuit hangt. Desnoods als je na een avond lang hypergames gespeeld te hebben moet of wil ontspannen…
Maar als muzikale beleving komt Guitar Tranquility te kort. Jammer, want een goede gitarist is Rührup zeker en de opname perfect.
