Maurane – Nougaro, ou l’espérance en l’homme
 |
Nougaro, ou l’espérance en l’homme
(Polydor / Universal 531702-9)
Claude Nougaro (1929-2004) heeft een omvangrijk chanson-oeuvre bijeen geschreven. Zijn teksten zijn op zich al zangerig en ritmisch. De muziek op zijn teksten komt vaak van grote jazz-musici, zoals zijn pianist Maurice Vander of Richard Galliano. Soms schreef Nougaro een mooie Franse tekst op een bekend nummer van bijvoorbeeld Chico Buarque of Baden Powell. Hij had een zwak voor Afrikaanse en Braziliaanse ritmes. De Waalse chansonnière Maurane, die ook erg vertrouwd is met jazz, werd door Nougaro al eens zijn waardige erfgename genoemd. Ze gaven meerdere gezamenlijke concerten. Vijf jaar na zijn dood zingt Maurane een cd vol met een mooie keuze uit Nougaro’s werk. Met overtuiging en een beheerste stem doet zij die mooie chansons alle eer aan. Zij wordt hierbij uitstekend begeleid door jazzinstrumentalisten. De cd opent met Armstrong, een tekst geschreven op de melodie van de spiritual Go down, Moses en eindigt met het hoopvolle L’espérance en l’homme, een der laatste chansons van Nougaro dat postuum verscheen, kort na zijn dood. De vijftien vertolkingen door Maurane zijn een uitstekend hommage aan een heel groot chansonnier.
Over deze schrijver
Dries Delrue
Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.
Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.
Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.
Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.
Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.
Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.