Uit de grote hoeveelheid bladmuziek en vliegende blaadjes die ik vond met liedjes over de Eerste Wereldoorlog, maakte ik een afgewogen selectie om een beeld van Nederland in de periode 1914 -1918 te geven. Dat we neutraal waren in die oorlog, wil niet zeggen dat hier alles naar wens ging. Problemen waren er genoeg, die hun weg vonden in een keur aan liedjes.
Per artikel besteed ik telkens aandacht aan één lied, waarvan ik een eenvoudige opname met zang en gitaar maakte.
Opnieuw een lied waarvan bladmuziek beschikbaar is, en opnieuw een lied waarvoor Max Tak de muziek schreef. De tekst voor Soldatenspel werd geschreven door levensliedschrijver Otto Zeegers, die ook liederen als Het fiere schooiershart en Moeder ik kan je niet missen op zijn naam heeft staan. Louis Davids nam van Zeegers het nummer Een liedje bij de wieg op en meer recentelijk legden The Amazing Stroopwafels zijn Jantje’s offer vast.
De uitvoerende artiest die op de bladmuziek prijkt is Henri Wallig, een bekend zanger in die tijd, die vooral repertoire bracht van Dirk Witte en van Manna de Wijs-Mouton. Wegens het succes kon hij zijn functie als diamantbewerker achter zich laten.
Soldatenspel heeft als invalshoek een Duitse vader en zoon, die een militaire functie bekleden dan wel ambiëren. Van jongs af aan is de zoon bezeten van het militaire spel, waarin vader hem stimuleert. Zodanig, dan zoonlief ook voor een carrière in het Duitse leger kiest, om te vechten in naam van de Kaiser.
Echter, de oorlog trekt een zware wissel op de jongeman, die in het laatste couplet vertwijfeld uitroept dat hij schuldig is aan roof en moord.
De tekst zit goed in elkaar, heeft een goede opbouw en is taalkundig ook zeker de moeite waard. Niet het type straatlied, maar duidelijk kleinkunst. Ook de melodie is sterk, met een fraai en interessant melodisch verloop, zonder geforceerd aan te doen.
De liederen die ik eerder aan de orde stelde waren reacties op actuele gebeurtenissen in klare taal, dit is een geconstrueerd lied over fictieve personen, bedoeld om het absurde van oorlog voeren in zijn algemeenheid aan de kaak te stellen. Daardoor voelde ik me vrij om voor mijn uitvoering – ingegeven door de tand des tijds – wat kleine tekstuele aanpassingen te doen.
