(MP25: https://mehmetpolat.net/)
Ik was laaiend enthousiast over Roots in motion’s voorganger Embodied poetry. En in feite kan ik het hier herhalen. De Amsterdamse wereldburger Mehmet Polat weet wederom met een fantastische cd vol gave werkstukjes de volle speelduur te boeien. Twaalf composities waarin de zoektocht naar de culturele identiteit van een migrant en de gevoelens die zich daarbij voordoen verklankt worden.
Roots in motion is een dubbelzinnige titel: waar liggen je roots en wat is daar na je migratie nog van over? In hoeverre ben je geassimileerd, geïntegreerd of blijf je toch vasthouden aan het toen in het nu. Vragen die Polat niet met woorden beantwoord, of kan beantwoorden, maar met klanken worden weergegeven. Die gevoelens variëren van vreugde tot verdriet, van verstilling tot uitspattingen, van twijfel tot zekerheid. Maar motion houdt ook beweging, ontwikkeling, voortgang in. De eeuwige reis van de migrant en de daarbij horende emotionele gesteldheid.
Moods in motion zou een waardige alternatieve titel zijn geweest. Want de muziek die Polat met zijn kwartet toont verschilt sterk in beleving. Van zachtaardige tunes tot sprankelende melodieën. Telkens herkenbaar ‘oosters’ door maatsoorten, toonwisselingen en structuren. Improvisatie binnen kaders, met daarbij de oud door Polat op fabuleuze wijze in de hoofdrol. Maar ook voldoende vrijheid voor zijn kompanen Daniel van Huffelen (klasse contrabassist), de excellente drummer/percussionist Martin Hafizi en nieuwkomer Franz von Chossy, die de taken van zijn voorganger Mike Roelofs prima overneemt. Woodfire is voorzien van een bijdrage door violiste Vera van der Bie en Quasi Naim verzorgt de cello op Repose.
Het Mehmet Polat Quartet zuigt je helemaal in hun complexe edoch toegankelijke muziek, die je mag omschrijven als folky niet westerse muziek met Ottomaans/Arabische invloeden en een vleugje jazz. Hij overtuigt mij volledig!
