 |
Michael Sagmeister
The Antonella letters
(Acoustic Music Records 319.1607.2)
Ondanks dat The Antonella letters een jazz georiënteerd album is, is het zeker de moeite waard. Sagmeister is een van die Acoustic Music Records gitaristen die telkens weten te boeien. Voortreffelijke techniek, maar vooral harmonisch spel dat niet ondersneeuwt in bewijsdrang.
Twaalf eigen composities worden gekoppeld aan zes covers van onder meer Chick Corea, John Coltrane en Sonny Rollins. Naast een nylon akoestische gitaar is de elektrische gitaar prominent aanwezig. Lekkere muziek, vlot, nergens pretentieus. Als je met louter die twee instrumenten pakweg 70 minuten weet te boeien, dan doe je toch iets goeds dunkt me.
 |
Steve Hicks
Rule of Thumb
(Acoustic Music Records 319.1608.2)
Steve Hicks is zo’n andere coryfee van het label. De Brit is de laatste tijd productiever dan ooit met rule of thumb; een echt solo album. Hicks is een geducht kenner van ragtime, vaudeville, blues en vroege jazz, maar speelt net zo bevlogen een Keltische deun. Op deze cd naast de traditional John Dwyer (medley) ook een eerbetoon aan zijn leermeester Duck Backer, met een uitvoering van zijn The flowers of Belfast, een fraaie air. Maar zijn uitvoering van en Down by the Sally gardens is onovertroffen: heerlijke akkoorden, veel polyfonie en zelfs verweeft hij frequent flageoletten in de melodie.
Hicks weet de open stemming een meerwaarde te geven door prachtige boventonen tot zijn recht te laten komen. ‘Lightness and calm’ wordt in de bijlage genoemd als één van Hicks troefkaarten. Het slaat de spijker op z’n kop, want het spel van Hicks luistert alsof het met het grootste gemak en toewijding is gespeeld. De toon is helder, maar rond en vol. Nergens een geforceerde vingerzetting of noot. Met de onvermijdelijke meester Jacques Stotzem behoort Hicks tot met all time Acoustic Music helden.
