Mick Moloney – If it wasn’t for the Irish and the Jews

 

If it wasn’t for the Irish and the Jews
(Compass Records 7 4525 2 / Music & Words)
Alle tracks beluisteren

If it wasn’t for the Irish and the jews is waarschijnlijk het meest Ierse album van de afgelopen jaren. Dat zullen de dromers die alleen mistige groene weilanden kennen, de conservatievelingen die nog bij de wilde rovers zweren, of de pubgangers die vermoeden dat sessies het enige is dat naast Guinness drinken in de lokaliteit hoort, in het geheel niet met mij eens zijn. Maar wie verder kijkt dan zijn neus lang is, of liever met de oren open luistert en ogen open leest in het bijgeleverde tekstboekje kan er niet onder uit. Want het Iers zijn druipt uit elke porie van dit album. Ook muzikaal, al staan hier de fiddles, de uilleann pipes, de whistles en whiskeystemmen niet centraal, overheersen geen jigs en reels, hornpipes en marches. Mick Moloney kiest voor de begeleiding van zijn songs voor wat je zou kunnen omschrijven als een Keltisch kamerensemble. Daarin vind je wel begeleiders als John Doyle (gitaar), Joannie Madden (whistles, fluit), Billy McComiskey (accordeon), Anthene Tergis (fiddle), maar zeer zeker ook Vince Giordano & The Nighthawks, een blazersensemble. Een terechte keuze, want Moloney bewerkt op dit album louter composities uit de hoogtijdagen van Tin Pan Alley tot en met de Vaudeville. Grote hits zitten daarbij, zoals de titelsong, There’s a typical Tipperary over here, ’t was only an Irishman’s dream, I didn’t raise my boy to be a soldier. Alle songs hebben een Iers-Joodse connectie. In het cdboekje staat zeer gedetailleerd beschreven hoe en op welke manier de samenwerking tot stand kwam. De Ieren beheersten het entertainment circuit rond aanvang 20e eeuw, maar de nieuwe emigratiegolf met Oost Europeanen –en vele joden onder hen- bracht concurrentie. In plaats van tegen, ging men met elkaar werken. Ieren veranderden hun naam en andersom vanwege een betere ingang in het circuit. En masse werden songs geschreven waarin de roots werden blootgelegd, vol humor, doorspekt met zelfspot en cynisme. Zoals de zinsnede ‘zelfs het geld is hier groen’ uit There’s a typical Tipperary over here. Historisch verantwoord is deze uitgave zonder meer, maar muzikaal is het evenzo puur genieten. Zet je over het stereotype beeld van ‘Ierse’ muziek heen en geniet van deze fraaie cd.

Scroll naar boven