MISST.EU
(-I-C-U-B4-T-, Music & Words, CUP 8071)
Het vocaal vijftal, met Elly Aerden, Eva Moens, Liesbet Van Reeth, Linde Van Puyenbroeck en Jan Van Rossem (ook akoestische gitaren) brengt met dit debuutalbum een ode aan de Europese (en aanverwante) zangculturen en vertegenwoordigen hierbij een breed palet aan talen. Heel gericht gingen ze hierbij ook op zoek naar een aantal gastmuzikanten die de nummers instrumentaal gedegen wisten in te vullen.
Op elektrische gitaar duikt Jorg D’Hondt regelmatig op, Jowan Merckx brengt percussie en fluiten aan en Nicolas Delépine verschijnt met elektrische en akoestische gitaar, percussie en keyboards. Peter Verhaegen vult hier en daar aan op contrabas, Anne Van Steenwinkel, Sam Vloemans en Laurens Van Bouwelen doen hetzelfde, respectievelijk op piano, trompet en drums.
Ze vatten hun tocht evenwel aan vanuit de andere kant van de Atlantische Oceaan, met de aan Mes Souliers sont rouges ontleende absurdistische traditional Sur l’eau. Her en der duiken nog evergreens op, waarbij ze telkens uitpakken met buitengewoon creatieve meerstemmige arrangementen, getuige hun interpretatie van het door Gabriel Yacoub en Malicorne wereldberoemd geworden Marion les roses. Er is het louterende, onder andere door piano gedragen, Tystnaden (‘Stilte’), een compositie van de Zweedse Frida Johansson, geïnterpreteerd in een gestaag crescendo. We passeren ook twee Nederlandstalige nummers, met het kleinkunstnummer Neerhof (Lieven Coppieters en Jan De Vuyst), waarin Elly en Jan de voorzang op zich nemen en Bram Vermeulen’s in een ingenieus koorarragement, a capella gezongen Verlangen als bonus.
Ook Hongarije wordt aangedaan met mee door de elektrische gitaar opgezweept Repülj madar (‘Vlieg vogel’), een traditioneel lied dat aanzet om uit te vliegen wanneer je je gekooid voelt. In die buurt, meer bepaald in Bulgarije, treffen ze de op strakke drums gestuurde traditional Ergen deda, waarmee Les Voix Mystères Bulgares de studie lijken binnengedrongen te zijn. In Occitanië pikken ze Sensualitat van Cyrille Brotto en Guillaume Lopez op om het een glinsterend nieuw pakje aan te meten, inclusief een toets trompet.
Ook de Galicische zangcultuur verdiende aandacht met Levame (Neem me mee Portugese zeeman en ik laat je de hemel zien) als uitgangsbord, onvermijdelijk biedt de percussie, naast de fluit van Jowan, een essentiële inkleuring. In IJsland gaan ze voor het dromerige, poppy Vor í vaglaskógi en Seán Clarách Mac Dómhnaill zette in de 18de eeuw de Gaelic tekst Mo ghile mear (‘Mijn dappere held’) op een traditionele Ierse melodie.
In Portugal troffen ze dan weer een pareltje met Este Linho (‘Dit linnen’), waarin het verlangen naar liefde bezongen wordt, terwijl de tijd onbarmhartig verstrijkt. Voor hun interpretatie van de Sardijnse, in het Latijn gezongen bonustrack Libera me, zochten ze niet toevallig een extra mannenstem in de persoon van Raphael De Cock.
Dit ensemble kiest bijgevolg voor een veelzijdig palet, waardoor ze meermaals verrassend uit de hoek komen en enkel de stemmen als een verbindende constante kunnen gelden, een keuze die we in deze graag respecteren.
