(Paker Productions 035; Xango Music Distribution)
‘Ndiaz liet zich voor dit album inspireren door het werk van de Franse schrijver Charles Baudelaire en met name door zijn gedicht Le crépuscule du soir over de overgang van dag naar nacht. Ik ken het werk van Baudelaire niet en moet alleen afgaan op wat uit de speakers komt, aangezien de cover en de inlay van de cd voorzien zijn minimale informatie. ‘Ndiaz is een Bretonse formatie die de Bretonse muziek revitaliseert. De sterke traditie van de Bretonse folkmuziek en de levendigheid daarvan is – wellicht paradoxaal – juist te danken aan de telkens nieuwe symbioses met nieuwe invloeden, of een alternatieve instrumentatie. Zo mixt het viertal min of meer folk instrumenten als de accordeon en de biniou met elektronica, koper- en rietblaasinstrumenten (trompet, saxofoon) en worden trance ritmen – zowel elektronisch authentiek met drums en percussie – gekoppeld aan de aloude Bretonse dans melodieën. Ga er maar aanstaan…
Het resultaat mag er zijn. Ook al ben je geen dansliefhebber, je kunt gewoon niet stil blijven zitten. De louter instrumentale muziek is energiek, uitnodigend en vakkundig gebracht door Yann Le Corre, Timothée Le Bour, Jerome Kerhuel en Youn Kamm. Een aantal namen zullen bekend voorkomen, maar ‘Ndiaz is een hechte formatie waar niemand de boventoon voert en de optelsom der delen meer is dan het geheel. De integratie met de elektronische klanken uit sequencers en synths verloopt voortreffelijk. Ze zijn geen doel op zich, maar creëren sfeer en staan in dienst van de melodie.
Het betreft hier nieuwe composities, gebaseerd op aloude ritmen en structuren. Een vreemde eend in de bijt zijn twee liederen, mede gecomponeerd met de Chileense zangeres Paz Court en gezongen in het Spaans. Beiden zijn langzame ballads, maar worden gepresenteerd in een opzwepend en dynamisch arrangement.
Als je folkmuziek geen dodo wilt laten worden, is dit een manier om jongeren aan te spreken. Maar zelfs de oudere folkliefhebber kan hiervan volop genieten.
