Nieuwe Deense cd’s (deel 2)

Op Mer vil ha mer gaat de Mads Hansens Kapel een samenwerking aan met her Finse vioolkwartet Frigg. Dat betekent een overdaad aan strijkers. Vijf violen om precies te zijn, naast de piano, bas, gitaar en klarinet, maar geen overkill. De vijf stukken die het album telt zijn krachtig en dynamisch, gespeeld in voortreffelijke arrangementen. Of het nu een polka, een wals of welke andere dans dan ook betreft, de uitvoeringen barsten van de energie. Het geluid is vol, maar nergens heb je het idee dat het over de top is.

De stukken op deze cd werden eerder door de Kapel opgenomen, maar hier voorzien van nieuwe en ter zake doende arrangementen. De variatie in melodieën en medleys is groot, evenals de klankkleur: de ene keer krijgen klarinet en gitaar de voorgrond, de andere keer staan de violen in de spotlight. Alle tunes, op het Amerikaanse Crooked Stovepipe na, zijn Deense traditionals. Het negental speelt de medley waarin deze tune voorkomt gelijk een heuse Quebec folkgroep. Alleen de voetpercussie ontbreekt. Die komt tijdens een live uitvoering vast van de massaal dansende bezoekers, want stilzitten is geen optie bij de Mads Hansens Kapel & Frigg.

Gezien het aantal uitgaven van Deense cd’s, met name op het GO’ Danish label, lijkt het alsof de scene daar springlevend is. Toch maakte violiste Kristine Heebøll deze cd The wave om de tanende belangstelling voor de volksdans en folkmuziek een halt toe te roepen, nieuwe belangstelling te kweken en zo een nieuwe golf te bewerkstelligen.

Dat doet ze door 17 dansbare melodieën te spelen, waarvan het merendeel nieuwe, eigen composities zijn, aangevuld met een handjevol traditionals. Ze brengt deze tunes in vier verschillende samenstellingen, van een simpel trio met viool, percussie en accordeon tot een ‘big band’, inclusief koper en houtblazers. Dat maakt dat de muziek op deze cd bijzonder afwisselend is. Dat geldt niet alleen voor de bezetting – en daarmee de klankkleur – maar ook strooit ze een arsenaal aan melodietypes. Uiteraard de polska, de wals, maar ook schottishes en rondedansen. Soms doet het wat hoempapa-achtig aan, maar een dansliefhebber zal er zich geen buil aan vallen.

De instrumentale invulling is wat verfijnder, met fraaie ineengevlochten soli van diverse instrumenten.

Tirilil bestaat uit de zangeressen Susanne Cecilie Nielsen, Nadja Schmedes Enevoldsen, Katrine Broch Møller en organiste Louise Boll. Tirilil is gespecialiseerd in het zingen van Deense hymnen. Alle titels komen dan ook uit het Deens Nationaal Gezangenboek (Den Danske Salmebog). Tirilil laat daar innovatieve interpretaties op los, waarin ze de complexiteit van de barokke muziek en de eenvoud van de Nordic folk tunes met de diepte van de kerkmuziek verweven.

De zangstemmen zijn duidelijk – en hoorbaar – klassiek geschoold, de instrumentatie is sober en ingehouden.  Deze uitvoeringen zal niet iedere folkliefhebber bekoren, maar het klinkt wel mooi.