Nieuwe Morc titels: Lise Barkas & Lisa Käuffert, Roxane Métayer

Wie had dat ooit kunnen bedenken: meditatieve klanken met doedelzakken. Het kan echt, bewijzen Lise Barkas en Lisa Käuffert. De twee leden van het Frans-Duitse duo spelen beiden niet nader gespecificeerde doedelzakken en namen een in meerdere opzichten bijzonder album op. Lo becat is namelijk één langdoorlopende compositie, die wel over de twee kanten van de gelimiteerde EP werden vastgelegd.

Kant A, met een speelduur van 15:40 minuten, begint met een lang intro met zwevende drones. Langzaam wordt een eenvoudige melodie ingezet die steeds meer evolueert door wisselende ritmische accenten, dynamiek, verschuivende sequensen en melodievariaties. Met een fade out op kant A wordt middels een fade in op kant B, die een speelduur kent van 10:30 minuten, het geheel voortgezet. Zo ontstaat een heerlijk intrigerend werkstukje met invloeden uit de traditionele muziek, volksdans en minimalisme.

Op een mogelijke cd-uitgave zal een en ander gekoppeld worden en de muziek ongestoord doorlopen. Dat zal de luistervreugde nog meer goed doen.

Éclipse des ocelles is toe aan de vierde herpersing sinds het origineel in 2021 verscheen. Opmerkelijk voor een album dat grotendeels uit vioolklanken bestaat. De oorspronkelijk Franse, maar tegenwoordig in Brussel residerende, Roxane Métayer is een multidisciplinair artiest. Naast muzikante is ze actief als visueel artiest met videocreaties en grafisch werk en met sculpturen in niet alledaagse substanties. 

In haar muziek is ze net zo onderzoekend met het scheppen van een stijl die hangt tussen folk en experimentele muziek. Haar zoektocht richt zich op de sonische mogelijkheden van de viool. Naast het spelen van een melodie schept ze ook drones, gebruikt ze het instrument als percussie, integreert veldopnamen en effecten, en voegt hier en daar stemgeluiden toe.  Zo ontstaat met multitracking en overdubs een sound die soms meditatief aandoet, dan weer speels en onschuldig of juist spooky.

De meeste tracks kennen een tempo van voorbijschuivende wolken en doen ambient aan. Opalescentes épopées is de enige track met een wat meer gestructureerde melodie.  Deze klanktovenarij zal niet iedereen aanspreken, maar boeiend is het zeer zeker.