Nodha & Rachel Hair with Ron Jappy

Harp, traditionele muziek en jazz is een combinatie die wel vaker voorkomt, zoals bij Savourna Stevenson. Voeg electronics, piano, orgel, percussie en zang toe en je hebt Nodha. Een trio bestaande uit harpspeler/zanger/componist Calum MacLeod, toetsenist Liam Waddle en geluidscreateurs Dave Lloyd, Fergus Cook en Jack Elliot. De laatste heren vermengen zowel oude spraakopnamen als eigen gefabriceerde klanken met de muziek van MacLeaod en Waddle.

Er is een mix van traditionele melodieën met eigen composities en geleende tunes. De zang van MacLeod heeft de typische kenmerken van een Wester Island zanger: gedragen, vrij hoog en vrij weinig ornamentatie. Op een aantal tracks – bijvoorbeeld Chorale – is er sprake van vrije improvisatie. Moet je even doorheen, want het merendeel van de tracks zijn goed beluisterbare melodieën, gelinkt aan de Schotse folk. In de meeste nummers is de harp het leidende instrument en is het tempo slowdown. Geen standaard folk-cd, maar desalniettemin interessant.

Het duo Rachel Hair (harp) en Ron Jappy (gitaar), met gastmuzikant Adam Brown (bodhran op drie tracks) kan je wel scharen onder eigentijdse folk. Hair componeert zelf schitterende tunes – waarbij je niet blind kunt aanduiden of het een traditional is of niet – vult het repertoire aan met overgeleverde melodieën (voornamelijk Schotse, maar ook een enkele Ierse en een Manx traditional) en maakt het compleet met tunes van hedendaagse componisten.

Het harpspel van Hair is voortreffelijk. Zowel in de pittige, snellere stukken weet ze een heldere, zuivere toon te spelen, maar ook haar harmonieën zijn sterk. Die komen wat beter uit de verf in de tragere stukken. Hair is vingervlug met opeenvolgende noten, maar opvallend genoeg – en gelukkig – verzuipt ze niet of nauwelijks in arpeggio’s, waarbij de speeltechniek, c.q. snelheid nog al eens verbloemd wordt. Luister bijvoorbeeld eens naar het opgewekte, uptempoTom Toi’s polkas.

Jappy is een ideale begeleider: hij staat niet op de voorgrond, maar in dienst van de solist en doet dat meer dan behoorlijk. Zijn spel lijkt simpel, transparant, maar is toch rijk aan klanken, noten en accenten op de juiste plaats en de juiste tijd. Zo is het genieten van McLeods of Waipu, een heerlijke air, geïnspireerd door een bezoek aan een oude kolonie in Nieuw Zeeland. Élan is een prima afwisselende cd met muziek van hoogstaande klasse, die geen moment verveelt.