Stanley Samuelsen is een bard uit de Faeröer die al jaren meeloopt. In zijn beginjaren speelde hij in coverbands, maar sinds de eind jaren tachtig koos hij voor een solorichting met eigen muziek. Die is gebaseerd op zowel de Amerikaanse roots, als de Angelsaksische singer-songwriter tak. Niet verwonderlijk dat zijn gitaarbegeleiding deels geankerd is in de bluesfingerpicking, maar evenzo in de open stemming uit de Keltische en Britse folk.
Stanley Samuelsen
Live
(Tutl SHD 134)
Hij componeert zelf muziek bij oude geschriften en gedichten van hedendaagse poëten. Zijn stem is prettig, zonder echt groots te zijn. Voormalig New Folk Sounds medewerker Eelco Schilder schreef ooit over Samuelsen: ‘Zijn stijl is relaxed, zijn muziek toegankelijk en origineel genoeg om niet mainstream te zijn”. Live is al een oudere cd, opgenomen tijdens een concert in Tórshavn in 1996. Het bevat een doorsnee van zijn repertoire in die dagen en wordt geheel solo uitgevoerd, slechts stem en gitaar. Zijn kwaliteiten blijken uit het feit dat hij zijn publiek en luisteraars het hele album weet te boeien. Soms hoor je wat van de losse, spontane introducties.
Stanley Samuelsen
Folk songs from the Faroe Islands
(Tutl SHD 174)
Folk songs from the Faroer Islands is een recentere uitgave en het meest actuele album van de singer-songwriter, uit 2016. Folk songs is meer gearrangeerd. Samuelsen krijgt ondersteuning van (onbekende) gastmusici op (el)gitaar, cello, viool, keyboards, bas en drums. Het is een compilatie van eerder opgenomen songs, waarbij in sommige gevallen een fraaie vergelijking met de oer-live-versie gemaakt kan worden.
Wat opvalt is dat zijn muziek vooral lyrisch en melodisch is, soms ietwat melancholisch of romantisch. De inhoud van zijn liederen behelzen actuele thema’s als klimaat en zorgen om de samenleving, maar ook zaken in persoonlijker sfeer zoals ouder worden. Ze zijn gevat in fraaie liederen als Am eg kundi kvoδiδ, VarljoδI, het opgewekte, licht jazzy Arma Hjarta en het countryachtige Regn, een mooi voorbeeld van een verhalende ballade als Síðsti Gorfuglur en een staaltje fingerpicking in Tiδin rennur. Samuelsen kan je in een rijtje passen van singer-songwriters als Alan Taylor, Manfred Jaspers en IJslander Svavar Knutur.
De muziek van Samuelsen en Kampmann was te beluisteren op 5 november in het programma Nordic Sounds op www.concertzender.nl van 20.00-21.00 uur.
Elke eerste vrijdag van de maand is er een nieuwe aflevering van Nordic Sounds.
De programma’s kunnen via de website www.concertzender.nl later herbeluisterd worden.
Lea Kampmann
Common Blue
(Tutl HJF419)
Lea Kampmann werd geboren in Tórshavn, maar vertrok al op 5 jarige leeftijd naar Kopenhagen. Veel Faeröers trekken naar Denemarken voor studie of een meer internationale carrière en dat komt de 25-jarige Kampmann nu goed van pas.
Met haar duistere indie-popfolk zit ze op het spoor van enerzijds landgenoten als Eivor ,die folk van een flinke dosis elektronica voorzien en anderzijds in de richting van de hedendaagse dark scene met verwijzingen naar groepen als Cocteau Twins, Dead Can Dance, The Amezing en het Finse Kosmos.
Common blue is haar debuut EP, waarna nog enkele singles en digital downloads only verschenen. Op de ep met vijf nummers wordt Kampmann (zelf gitaar en zang) begeleid door een kwartet met bas, gitaar, drums en keyboards. De teksten worden in het Engels gezongen, wat bijdraagt aan de toegankelijkheid, maar daardoor missen ze ook wat van het mystieke. Daarentegen zorgen dromerige soundscapes en onderhuidse beats voor een duister karakter van deze post moderne folkrock.
