In de juli uitzending van Concertzender’s Folkit! Nordic Sounds (luister via deze link) krijg je een solocarrière overzicht van de IJslandse singer-songwriter Svavar Knutur. Hij leerde de liefde voor het IJslandse lied en verhalen van zijn grootmoeder en etaleerde dat op zijn tweede album Amma (Beste! Unterhaltung BU010).
Het is geen album met louter traditionals, eerder een eerbetoon aan de oude verhalende samenleving en verscheen op het Duitse Beste Unterhaltung! Label van Christian Pfielke, dat twee jaar eerder zijn debuutschijf Kvöldvaka uitbracht (Beste!Unterhaltung BU 006).
De ondertitel Songs by the fire veronderstelt eenvoudige liedjes voor bij het houtvuur, maar dat is wat al te simpel gesteld. De songs van Knutur zijn technisch gezien niet al te moeilijk, melodieus, liggen lekker in het gehoor en Svavar’s begeleidingsspel -gitaar of ukelele- is aangenaam, subtiel, niet extreem virtuoos, maar zeer gedegen en volwaardig. De spaarzaamheid -er is slechts aanvulling van contrabas, cello en wat percussie en achtergrondzang- is geen teken van onkunde, maar juist van doordringen tot de kern van een lied. Je proeft een zekere ongebondenheid, opgewektheid, maar de teksten verhullen meer. Knutur observeert, registreert het dagelijkse (sociale) leven, doch hij bezingt tevens het harde leven op het Noordelijke eiland, weliswaar vaak met een grote dosis humor. Zingen doet hij overigens afwisselend in het IJslands alsook in het Engels.
Dat melancholische, ietwat droevige, optimistische keert terug op Ölduslóð (Beste!Unterhaltung BU028). Wat meer verpakt (met gedoceerde keyboards als wurlitzer en farfisa, maar ook een trombone), 10 songs afwisselend in het IJslands en Engels gezongen.
Het duurt dan drie jaar voordat Brot (Nordic Notes NN069) verschijnt. Er is sprake van een lichte koerswijziging. Naast het romantische imago worden ruwe randjes opgezocht. Maar zelfs die is functioneel: een stevigere expressie, met dynamiek toewerkend naar een climax. Op Brot staat zijn onovertroffen meesterwerk Slow dance. Hierin verzamelen zich alle elementen wat betreft inspiraties en IJslandse roots. Enerzijds sterk melancholisch in een lyrische song, geïnspireerd door de Amerikaanse en Britse singer-songwriters, naar industrial rock, anderzijds het pastorale en korale van de IJslandse vocale traditie. Van verstild naar een dynamische climax.
In dezelfde periode wordt ook de ep Songs of Weltschmerz, Waldeinsamkeit and Wanderlust (Beste!Unterhalting BU065) gerealiseerd: vier tracks, waaronder twee heropnamen en een kerstlied (Stille nacht).
My goodbye lovelies (Nordic Notes NN097) kent 13 tracks, op slottrack Vid og vid na allen in het Engels gezongen. Knutur neemt ook een paar covers op. Twee fraaie versies in zeer positieve zin: Sinead O’Connor’s Nothing compares to you en een wonderschone versie van Brain Wilson’s God only knows.
Op Ahoy! Side A (Nordic Notes NN 118), Knutur’s voorlopig laatste cd onder eigen naam, trekt hij alle registers open. De begeleiding is meer rocky en de songs minder onschuldig, maar feller. Vrijwel gelijktijdig ziet Bil (Nordic Notes NN 139) als een soort tegenwicht het daglicht: een ep met eerder verschenen songs en een enkele van Ahoy!. Hier echter strikt akoestisch en zelfs met een strijkkwartet gebracht. Dat heropnemen van (oudere) songs is een vast ritueel bij Knutur. Zo kom je in zijn verzameling enkele titels diverse malen tegen, in een geheel nieuw arrangement.
Met de IJslandse zangeres Kristjana Stefans vormt Knutur een gelegenheidsduo dat twee cd’s realiseert. Glæður (Nordic Notes NN142LP) dateert al uit 2011 en bevat songs in de twee eerder genoemde talen, die zowel door Knutur als Stefans worden gezongen. Enkele opmerkelijke covers: Boat on a river (Styx), Sin City (Burito Brothers) en de spiritual Down to the river to pray. Faðmlög (Hugsongs) (Nordic Notes NN 141) werd uitgebracht aan het begin van het Corona tijdperk, met meer aandacht voor IJslandse songs en weer markante covers (Abba’s Andante andante, Fleetwood Mac’s Dreams). De samenzang klinkt goed en de cd’s zijn onderhoudend. Verder is Knutur nog actief in de formatie Hraun (dat neigt naar de muziek op Ahoy!), maar de twee cd’s werden buiten het overzicht gehouden.
