Dagdrome
(AMR 122-SSR5397.6)
Noud Bongers voelt zich met zijn geboortedorp Lith verbonden en dat legt hij maar meteen in ’t Mertveld op tafel: “ ’t dùrpslève getekend dur de revier”. Het is het dorp dat Antoon Coolen in 1934 beschrijft in zijn beroemde roman. Wie denkt dat Bongers zich daarmee in nostalgie wentelt, heeft het mis. Veranderingen zijn om te kunnen overleven, blijkt in Veraander vur aandere. Met die opvatting onderscheidt de dialectzanger zich van veel Brabantse collega’s. Op zijn zesde schijf pakte Bongers de begeleiding iets anders aan. Eerder werkte hij met veel muzikanten. Nu is alles meer ingetogen geproduceerd door Paul Verschuur en Hennie Korsten. Verschuur drukt ook als muzikant zijn stempel op de cd. Bijvoorbeeld in ’t Mèijzunnetje waar hij de ongedwongen sfeer met zijn piano het lied inpingelt. Korsten laat zijn verfijnde snarenwerk horen in M’n gitaar. Drums, bas en koor blijven op de achtergrond om de verhalen niet te verstoren. Dat is goed. Bij Bongers draait het namelijk vooral om de tekst. Hij pikt dingen uit het dagelijkse leven en werkt ze uit tot zaken om even bij stil te staan. Van het Vluuke (vloeken) tot de Drie lèves van een joodse onderduikster. Af en toe filosofisch, soms poëtisch, maar steeds treffend.
