Victoria Vox
Nirvana in REM
(Obus Music)
De in California residerende zangeres en ukelelespeelster Victoria Vox heeft met Nirvana in REM haar vijfde cd uitgebracht. Denk daarbij niet aan het gebruikelijke beeld van het meisje-met-de-ukelele. Vox brengt een mengeling van pop, folk en jazz gevat in een hedendaags geluid. De tien nummers op de cd werden geïnspireerd door de fantasierijke schilderijen en sculpturen van de Amerikaanse kunstenaar Fred Stonehouse. Naast meerstemmige zang, keyboards en (elektronische) percussie hoor je incidenteel ook instrumenten als banjo, gitaar, cornet en basukelele (de twee laatstgenoemden bespeeld door Victoria zelf, die tevens de productie van het geheel deed). Dromerige, sfeervolle muziek, die door de repeterende beats aansluiting vindt bij de huidige jeugdige muziekpraktijk.
Ivor Game
Fine summer rain
(IGCD13, www.ivorgame.com)
De uit Middlesex, UK afkomstige singer-songwriter Ivor Game heeft zijn dertiende cd op de markt gebracht, onder de titel Fine summer rain. Het is een bijzondere uitgave: de door hemzelf gepende twaalf nummers duren bij elkaar nog geen achttien minuten. Het langste nummer duurt 1.57 minuten (Somewhere else) en het kortste 48 seconden (Christmas morning – een instrumentaal stukje). Toch is het een volwaardig album, met enkel zang, akoestische gitaar en lichte percussie. Liedjes die zich prima lenen als humeur oppepper. Ivor’s zangstem doet bij tijd en wijle aan Ron Sexsmith denken. Hij afficheert zich niet bepaald als een actuele, hippe muziekster. Dat archaïsche is wat mij betreft juist een plus. DIY – do it yourself – is een term die jaren geleden in zwang was. Die mag best weer uit de kast gehaald worden.
Francis Alban Blake
Passages
(King Forward Records KFR 138)
Een vreemd verhaal. Francis Alban Blake is het pseudoniem van dichter en filosoof Frans de Blaak, van wie sinds 2018 elk spoor ontbreekt. Vóór zijn vermissing werkte Blake/de Blaak samen met Frank Bond (van de groep AlascA) aan een album getiteld Passages, dat echter nog niet was afgerond. Van de familie van Blake kreeg Bond, die tevens labelbaas is van King Forward Records, toestemming om de opnames af te maken en uit te brengen. In de perstekst rondom het album werd het mysterie lekker aangedikt. De negen nummers op Passages hebben zeker kwaliteit, maar dwingen niet echt de aandacht af die er voor zorgt dat aan de opgeklopte verwachtingen wordt voldaan. Wel een goed indiefolk album, dat zo maar een groeibriljant kan blijken. Hoogstwaarschijnlijk blijft het bij deze ene plaat van Francis Alban Blake.
