Nog steeds bereikt een grote hoeveelheid cd’s onze burelen. Te veel om allemaal een uitgebreide recensie aan te wijden. Hierbij korte recensies van cd’s die in de afgelopen periode verschenen, die we toch even onder de aandacht van de New Folk Sounds lezer willen brengen.
Frits Barth – Slauerhoff (TiC-Records 052, )
Naast het feit dat hij deel uitmaakt van de Friestalige groep DeFries, beweegt Frits Barth (gitaar, ukelele, dulcimer, mondharmonica, toetsen, bas) zich ook als enkeling op het muzikale vlak. Zijn tweede solo-cd is een ode aan de in 1936 overleden Friese schrijver/dichter Jan Jacob Slauerhoff. In de loop der jaren maakte Barth nu en dan muziek bij gedichten van Slauerhoff, met de bedoeling er ooit een project van te maken. Dat is dus nu gebeurd. Naast acht gedichten die van een melodie werden voorzien, schreef Frits ook twee instrumentale stukken, die door het werk van Slauerhoff werden geïnspireerd. De tekst voor de openingstrack Wonen in gedichten werd geschreven door Syb Hartog (aan de hand van de dichtregel Alleen in mijn gedichten kan ik wonen van Slauerhoff), en op muziek gezet door Barth. Het pleit voor Frits Barth dat hij niet heeft gekozen voor ‘bekende’ Slauerhoff gedichten, die al door verschillende andere artiesten van muziek werden voorzien. Het muzikale kader is lo-fi. Waar je wel aan moet wennen is de zangstem van Barth. Voor Slauerhoff liefhebbers is dit in elk geval een aanvulling op het reeds verkrijgbare liedmateriaal.
Dave Greaves – Still>life (Inbred Records 007)
In de jaren ’70 maakte Dave Greaves deel uit van de Britse folkrevival, waarbij hij podia deelde met grootheden als Sandy Denny, Nick Drake en John Martyn. Een grote naam is hij zelf nooit geworden. Maar actief bleef hij wel. Op de dubbel-cd Still life werden 22 nummers verzameld die Greaves opnam tussen 1994 en 2014 in geluidsstudio’s in Engeland en Frankrijk, maar ook voor een klein deel in zijn huiskamer. De liederen van Dave Greaves zijn persoonlijke observaties, verpakt in muzikale verhalen. De geluidskwaliteit is uitstekend. Er is veel akoestisch werk te horen, maar ook de elektrische gitaar ontbreekt niet. Verscheidene gastmusici kleuren het geheel, zij het op bescheiden wijze.
Jonathan Hulten – Chants from another place (Kscope/Bertus)
Jonathan Hulten is een Zweedse zanger-gitarist, die deel uitmaakt van de death metal groep Tribulation. Met Chants from another place heeft hij zijn eerste solo-album uitgebracht, met daarop twaalf tracks. De inspiratie voor de nummers op de cd haalde Hulten uit a capella folk en uit kerkkoor liederen. Woven Hand en Fleet Foxes worden onder andere als referentie genoemd. Voor wat het waard is. Thematisch gezien heeft de cd als onderwerp dood en wedergeboorte, gekoppeld aan wanhoop en mythe. Dat klinkt erg donker, maar zo somber is de muziek nu ook weer niet. Er valt eigenlijk een boel te genieten, vooral op vocaal gebied (luister bijvoorbeeld naar Ostbjorka brudlat). Ik betrap me er op dat ik me te veel liet afschrikken door het ‘zwarte’ imago. Nergens voor nodig.
Ledfoot – White crow (TBC Records TBC 1908/PIAS)
Onder het pseudoniem Ledfoot opereert de Amerikaanse singer-songwriter Tim Scott McConnell, die actief is sinds het einde van de jaren zeventig. Meestal als solist, maar hij maakte ook deel uit van The Rockats (begin jaren ’80) en van The Havelinas (begin jaren ’90). Hij schreef ook voor anderen: Sheena Eston deed zijn Swear, Bruce Springsteen nam zijn High hopes op voor een EP en gebruikte het als titel voor de erop volgende cd. Sinds 2006 gebruikt McConnell Ledfoot als alter ego, toen hij besloot om een 12-snarige gitaar te combineren met stalen fingerpicks, open gitaarstemmingen, dikkere gitaarsnaren en een stomp box. Dat gevoegd bij donkere teksten en melodieën zorgt ervoor dat zijn stijl als gothic blues wordt omschreven. White crow is zijn vierde cd die wordt uitgebracht onder de naam Ledfoot. Rauwe gejaagde blues met een akoestische inslag.
