What are those for songs
(CPL Music CPL 007)
Het zestal Otava Yo komt uit St Petersburg en wil niet aan Kozakkenmuziek gelinkt worden. Toch herken je in de sound kenmerkende elementen die je onmiddellijk associeert met de voormalige Sovjet-Unie. Snelle dansen, korte staccato deunen en uiteraard de taal. Maar noem Otava Yo zeker geen folklore, want dat is een belediging. Je hebt te maken met een hedendaagse folk(rock)groep, die oude bestaande melodieën op een hier-en-nu manier arrangeert en ze soms voorziet van eigentijdse teksten.
Enkele composities, zoals de titelsong met een lekker funky ritme, zijn van eigen hand. Naast traditionele instrumenten als gusli (van de kantele familie), het blaasinstrument Zhalaika en diverse percussie-instrumenten grijpen ze naar hedendaagse klankvoortbrengers als (elektrische) gitaar, viool, bas, drums en zelfs instrumenten van buiten de eigen landgrenzen zoals de Galicische gaita. De muziek is voornamelijk up tempo, vrolijk en zeker tekstueel humoristisch. Want wie brengt er nu een lied over pannenkoeken, zingt over van een pelgrimage terugkerende meiden en bezingt dat een kat vier poten heeft. Of maakt een in drie talen – Engels, Lets en Russisch – gezongen medley van I tell me ma, toevallig een (bekende) melodie die zowel in Rusland, Letland en Ierland gekend is.
De serieuze meligheid druipt er van af. Lol is dus belangrijk, maar dat gaat zeker niet ten koste van de muzikale kwaliteit. In een lied als They will recuit me is en klinkt de groep ook serieus. De instrumentbeheersing is dik in orde, evenals de zang van de verschillende vocalisten. De arrangementen zijn doordacht, klinken toch spontaan en zeker transparant. Geen brij van geluid met dichtgetimmerde ritmen dus, de valkuil van veel van dit soort pretfolk. Luister alleen al naar de openingstrack Kamarinskaya. Het begint met een ritme – wat versterkt wordt met een tegenritme – dat je eerder linkt aan Madagaskar dan aan St Petersburg. Daaroverheen een typische Russische zangpartij en dan brandt de boel los met een lekkere instrumentale dans en herhaalt het proces zich opnieuw. In dat eerder genoemde “kat” nummer gaan ze lekker los met vervormde gitaren en een krijsende viool. En hoe je van een intieme song naar een meeslepend en dynamisch lied kan evolueren in ruim vijf minuten hoor je in de afsluiter Ivan the crawfish 2013.
Er zijn wat overeenkomsten met groepen als bijvoorbeeld The Ukrainians en 3 Mustapha’s 3, maar Otava Yo is toegankelijker, gesofisticeerder zonder belegen of glad te zijn. Laat ze maar komen voor de festivals….