 |
Alku (The beginning)
(Nordic Notes NN102)
Pävi Hirvonen is een van de afgestudeerden aan de Sibelius Folk Academy in Helsinki. Dankzij dit instituut blijft er een onuitputtelijke stroom aan nieuwe jonge folkmusici op ons afkomen. Ze zijn ondergedompeld in de tradities van het land, maar beperken zich daar niet toe.
Hirvonen nam er een solo-cd op waarvoor ze zelf de meeste muziek componeerde, met een enkele traditional. De teksten werden grotendeels in samenwerking met Tero Pajunen gepend. Opvallend is de lengte van de tracks: rond de zes tot acht minuten, met uitzondering van het opzwepende Viinanpiru, dat ‘slechts’ vier minuten en 18 seconden duurt.
Het is geen bezwaar dat Hirvonen alleen viool speelt (met een enkele subtiele aanvulling door gestreken lier) en zingt. In een aantal gevallen is de viool gedubd of wordt er met loops gewerkt. Dat laatste geeft openingstrack Nouskaa Neidot een behoorlijke power. In Väinöläinen is het slechts één viool die een repeterende sequens neerzet. Hier is het vooral de stem van Hirvonen – ook gedubd – die het nummer van krachtige impulsen voorziet. Die stem is wellicht nog indrukwekkender dan het overigens niet misselijke (viool)spel van de Finse dame. Je verstaat er geen woord van – Engelse vertaling is gelukkig afgedrukt – maar je raakt zonder meer geboeid door die krachtige uithalen.
Toch kan ze ook heel intiem klinken, zoals in het wat klassiek startende Neidon Pako, waar de geplukte viool wordt opgevolgd door gedreven gestreken noten, de later overgaan in langgerekte, bourdonachtige klanken. Diezelfde techniek herhaalt ze in het schitterende, symfonie-achtige Tuuti Tuuti, Tuomenmarja, waarbij ze afrondt met de klanken behorend bij een strijkkwartet.
Knappe cd waarbij de beperking – één instrument, één stem – wordt omgezet in kracht.
