 |
Paths that wind
(PMB001CD)
Van de Paul McKenna Band heb ik nog nooit een slechte cd gehoord. Diverse bezettingswisselingen, waarbij bijvoorbeeld een belangrijke muzikant als Mike Vass een andere weg opging, hebben geen wissel op de kwaliteit getrokken. Die blijft onveranderd hoog. Een spectaculaire verandering blijft evenzo achterwege. Je kunt The Paul McKenna Band dus met veel overtuiging een vaste, stabiele waarde in de Schotse folk noemen.
Op de vierde schijf Paths that wind krijg je opnieuw een coherent, goed op elkaar ingespeelde formatie te horen met een transparant en toch stevig maar nergens overdreven opgefokt geluid. De stem van McKenna is met zijn heerlijk Schots accent en wat nasale klank al een genot om zo te horen. De instrumentatie maakt het er nog fraaier op.
Van fluitist Sean Gray wisten we al dat dit een steun en toeverlaat van de formatie is. Luister eens naar die sublieme riff in de song Tipping point en je weet dat hier een man van waarde speelt. Conor Markey ontpopt zich op dit album als een zeer efficiënte, creatieve begeleider op bouzouki, tenor banjo en mandoline. Bodhranspeler en percussionist Ewan Beard is schijnbaar onopvallend, maar daardoor juist zo doelgericht. Hij ondersteunt in plaats van dat zijn ritmen het fundament voor de rest vormt.
Het album werd opgenomen tijdens de wisseling van fiddlers. Huidig groepslid Robbie Greig’s rol wordt op de cd ingevuld door oud lid Mike Vass en producer John McCusker. En daar voegt McKenna dan zelf zijn heerlijke gitaarspel met zeer fraaie harmonieën aan toe. Wat wil je nog meer. Knappe song? Fraaie instrumentalen? Die zal je zeker ontdekken.
En evenals op voorgaande albums is er telkens een track die er voor mij uitspringt, al maakt McKenna c.s. het dit keer wel moeilijk. Ik ga toch voor een schitterende, roerende vertolking van Alistair Hulett’s epos He fades away over de mijnwerker wiens longen door het werken in de mijnen zijn verpest en die avond na avond vecht om lucht. Het wint het op punten van een indrukwekkende uitvoering van Peggy Seegers Song of choice. Beide songs geven ook McKenna’s maatschappelijke engagement aan. Geen mooie liedjes om de mooie liedjes, maar betekenisvol, oprecht en terecht.
